''شاعر پسند تہانوں جیہڑے نیں مرزا صاحب
بولی اپنی وچ اوہ لِکھدے کیوں نہیں''
''بھولی گل کردے او
دھڑکا اے اِقبالاں نوں سَر ہر جاون دا
پتّے کِسے جے ویکھ لئے تے
سُوٹ بُوٹ تصویراں جیہڑے پوائے اوہ لہاون دا
جیہڑی خاک نوں چھڈ چڑھے افلاکیں
مُڑ اوسے وچ سماون دا
دھڑکا اے مِیرا جِیاں نوں
گندے وال جے دُھپ گئے ساڈا کیہ رہنائے
اساں بمبئیوں آن مزنگیں لہنائے
پوڑی پیروں کِھسِک نہ پئے
اُپر چڑھدیاں دھڑکا کیہنوں نہیں ہوندا ''
''پوڑی تے مزدور وی چڑھدائے مرزا صاحب''
''اوہ ہور اے گل مزدور دی سمجھو وی نا
اوہنے سیمنٹ چاڑھ پلازے تھلے لہنا ہوندائے
تھلے لہن لئی چڑھن ہور اے
اُتے رہن لئی ڈھلن ہور اے ''
''تُہاڈی پسند دی گل تے وچے ای رہ گئی''
''اوہو میری پسند نوں رہن دیو تُسیں بادشاہو
اپنی پسند سمھالو
میں تے اپنیاں پیراں ہیٹھوں پوڑی نِت کھسکائی اے آپے''