“بس جوڑ کے ویکھو”
اِکواریں تیرا لِکھیا چھپیا-
سِرناواں: “بس جوڑ کے ویکھو”
ہوئی نُوں ہوندی نال
ہر ویلے اگے رہنی نوں ایویں یاد پئی نال
بس جوڑ کے ویکھو-
میں لِکھ پُچھیا کُجھ پرانیاں توڑ کے ویکھن دی وی لوڑ نہیں ہوندی؟
توں لِکھیا “ پرانا نہیں ٹُٹدا جد تائیں نویں نہ جوڑو”
اِکواریں مری مال تے کمّوں تُھڑے کُجھ ہیٹھ گراؤں آئے بیٹھے ویکھ کے میں
تینوں لِکھیا:
“میں اوہناں دِیاں اکھیاں اندر عجب جیہی جَگ باہری دُوری ویکھی پہاڑاں ورگی”
توں لِکھیا “ مُڑ ویکھ دھیان نال بُھکھ ہونی او”
میں کُجھ بھیڑا پے کے لِکھیا ’ہاں میرا مطلب ایہو سی شائد
میں اوہناں دیاں اکھیاں وچ بُھکھ دِتی دُوری ویکھی اے”
توں لِکھیا “ مُڑ ویکھ اک واریں
بھُکھ دِتی دُوری نہیں
جیہناں بُھکھ دِتی اے تیرے میرے ورگیاں اوہناں توں دُوری ہونی او”
چِراں پِچھوں اج یاد میں تینوں کیتا
جیویں کتاب پُرانی سانبھی کڈھ کے کوئی پڑھدائے
نِکی نِکی تیری گل مُڑ دِل دی اکھ اگیرے کیتی
تیرا ہسن رُسن اپنے اندروں پھیر لنگھایا
آون تیرا ٹُر جاون
چِراں پِچھوں سچ تیری کتاب دا
اپنی پڑھت دا کُوڑ میں مُڑ کے پلّے پایا-