فرید بھنڈار

ناں وی اوہ نہیں

گلی وی اوہ ہُن گلی نہیں

چھوٹی بھین انارکلی دی اے

وڈی نوں تک سج بندی،

پَینتی ورھے پرانی گل اے

سن چالی دی

کالجوں نکلے آں،

ہور جماتی مال روڈ تے جانے ساڈے

میں تے مہندر شہر دا پھیرا لاونا،

نِکل کالجوں آئے آں ایدھر

اوس گھر اگوں لنگھنے آں پئے

اندروں اواز گاون دی آئی اے

ٹور اساڈی ہولی ہو گئی

بُوہا کُھلیائے

پکی عمر دا پگ تہمتی آیائے

''لنگھ آؤ''

سینتر کر سانوں ویڑھے صف تے آن بہایائے

اوہ ساہمنے اندر بُوہے بیٹھی

سُرمنڈل تے گاوے

دُدّھ چِٹا سِر

موڈھیاں تے کِھلرے وال

پیلا نہ گورا رنگ نہ لال

ساڑھی صاف نہ مَیلی

قد اُچا، کاٹھی بھری بھری

سَتّر بَہَتّری اے،

کہ اسّیاں نوّیاں دی؟

کہ ورھیاں دی جوکھ توں باہری

وڈی اواز

نَر ناری دی وِتھ پُوردی

اُتلے سُراں تے جاوے

گھنٹہ بہہ اساں سُنیائے

کیہڑا راگ اوہنے گنویائے ہُن تائیں سار نہیں ہوئی

حالاں اسیں دونویں

پکے گاون دے وجری منّے جاندے ساں اپنیاں یاراں وِچ

طبلے تے وی ہتھ مہندر دا سگواں ہا،

اوہ راگو راگ بُوہے کھڑکاوندی لگی گئی اے

وِچ وِچ جاپے ہیر سناون لگ پئی اے

''آؤ نی سروَر ہویا تارُو

پتھر پگھر ہوئے

تِڑکن پئے پہراوے''

تاناں سرگماں چڑھ ڈھل بول ایہہ ورھدے

سُننے پئے آں اسیں

مہندر تکیائے میرے ول

میں اوہدے ول تکیائے

گاوندی ٹھہر گئی اے:

''آہو

جاؤ تُسیں ہُن کم جیہڑے آئے سو

چھڈ آ باہر مستُور

ایہہ اپنے ای نیں''

''میں تے نہیں پچھاتے''

''شکلاں بدلدیاں آئیاں

چھڈ آ جتھے ہُن جانا نیں''

نال اساڈے باہر آیائے مستُور

اوہ مُڑ گاون لگ پئی

''تہاڈی عمر دا ساں

جدوں گھر پڑھائی کاروبار چھڈ ایتھے آیاں

ویلا ہور ہا

چِر ہویائے ہُن ایتھے کوئی نہیں آوندا

چھڈ چُھڈ گئے سرنگیئے طبلچی

کوئی بُھل کے نہیں پھیرا پاوندا

اکھاں ایہدیاں ویکھ نہیں ہُن سکدیاں

کن نہیں سُن سکدے

ہوئی سَت ونت بائی

گائی آوندی اے دن پر رات

ہور خیال نہیں کائی''

''ساڈا خیال تے جھٹ کیتا نیں

اکدوجے ول تکدیاں ویکھ کے''

''ان ویکھی وی دِس پیندی سو کِسے ویلے

بُوہے کول اجھکے او تسیں تے آہندی اے

دروازہ کھول مستُور

اوہ آ گئے نی''

''مستُور تہاڈا ناں اے تخلص؟'' پُچھیا مہندر

''میں شاعر نہیں، ناں اے میرا، ایہدا رکھیا

ماپیاں رکھیا سی محمود

میں اوتھے ای چھڈ آیا ساں''

مُڑ کُجھ سوچ کے آہندائے

''تہاڈی سیاسی سوچ کیہ اے''

''کوئی خاص نہیں'' جَھکدیاں میں آکھناں

''بس اخباراں ای پڑھنے آں''

مہندر ہسیائے ہاسا جُھوٹھا جیہا

ایہہ وی نہ دسیا دسدا کیویں

نویاں اُتھلّو پیکھنیاں لئی گیت سنگیت بناونے آں

اسیں دوئے

نال پڑھاونے گورمنٹ کالج وِچ ہاں،

''تُسیں اپنے کیویں ست نت بائی دے ہوئے''

''ایہہ کیہڑی پارٹی نال نیں؟''

''ایہہ لُکاوندی آئی اے

جیہناں نوں تھاں مارن تے تُلے ہوئے سن اگلے''

''کہانیاں اسیں وی سُنیاں ہویاں نیں انج دِیاں''

''کہانیاں پِچھے وی کوئی کہانی ہوندی اے بعضے ویلے،

بھگت سِنگھ تے ساتھی وی

غدری وی

اوہ وی جیہناں نوں کوئی نہیں ہُن جاندا

میرا اُلار تے سی کُجھ اوسے پاسے وی اودوں

پر میں تے ایہدے گاون تے مُکیا ہویا ساں''

''تُسیں تے دُنیا چھڈ دِتی''

''کیہ چھڈیا کیہ رکھیا خبرے

ایہہ گاون نہیں مُکنا

کر نواں ایہنے نِت گاؤنائے

چلو چھڈ آواں میں

جِتھے تُساں ہُن جانائے''

''نہیں بیٹھوں تُسیں

ساڈا کوئی پتہ نہیں

ایتھے ای مُڑ کے آ جائیے''

''پتہ کوئی ست ونت دا وی نہیں

میرا تے اوہ آپ ای ہوئی''

آکھ اوہ ٹُر گیائے اندر

میں تے مہندر کالج واپس آ گئے آں