سَت مُنڈے نیں
سَتاں کول نیں تِن تِن کاراں
وَنڈ برابر میہنا میں نہ لیا نہ لینائے
اِکّی اوہ تے آپنیاں یاراں
آپنا آپنے کول او پِیرا
وکھو وکھ لوا دِتے نیں کم اوہناں نوں
آپنا کم نہیں ونڈیا
ونڈ چھنڈ کے ویہلا ہوجاں
مُنڈیاں دی ڈیوڑھی کھلوجاں
اوتھے ای واڑ آون ایہہ تہاڈا بالکا جِتھوں نکلیائے
آپنے نالوں نِیواں کرکے دِتائے کَلے کَلے نوں
ربّ وی ایویں ای دیندائے
تہانوں پتہ اے پیرا گھر دے جی او اوہدے
آؤ میرے جِنا کر لؤ کوئی تے ہو جاؤ میں برابر کیوں جی
آپنیاں یاراں یاراں لئی نیں
یار ساڈے بے کار وی ہو جاندے نیں بعضے
اُچی نیویں تھاں وی جانا پے ای جاندائے اکثر کیوں جی
ساڈے گَڈے ای کڈھدے نیں کاڈھ کہ
یاں تہاڈے جیہاں بزرگاں لئی نیں مہرباناں لئی
ساڈا تے خانہ کعبہ سمجھو
اوہ اِکّی تے آپنیاں یاراں، جمع نہیں میں کردا
اکی وکھ تے یاراں وکھ، میں طاق نوں مننا
طاق جَنا تے حُفت جنانی
ویکھو ستاں دے میں اَٹھ نہیں کیتے
تدے مینوں رب نے دھیاں نہیں نہ دتیاں
میرے مال نوں کیوں کوئی جُفتی ہووے پِیرا
بڑیاں بڑیاں دُھرلم دھاناں
دھیاں رنگ رنگ ڈاہیاں میریاں طاقاں تھلے
جیہڑی آئی میں اوہنوں دسیائے
نال جو لے آئی ایں سولے آئی ایں
ہُن سونا ہگ تے ہیرے کھا
جو تُھک لگدا ای مینوں لا
پِچھے مُڑ کے نہ ویکھیں
پتھر کر چھڈاں گا ای
سو کھِڑکھڑ ہسدے وسدے نیں ستے دعا برکت نال تہاڈی
نَتھ اندروں کھول کے باہروں پاؤ
نَتھ بغیر نہیں رہندِیاں پِیرا
جُھگے سَتاں کول تِن تِن، پھیر برابر، اِکّی
آپنے ہوئے ستاراں
ساریاں شہراں دے پاکے
آپنے ستاراں یاراں لئی نیں
یار وی ساڈے باہرلے ہوئے
یاں تہاڈے ورگے رب دے جِیاں لئی
کدیں پڑدے وِچ کِسے نوں مِلدائے کوئی
کم تے پَیندے ای رہنے ہوئے
کم دا کیہ اے، پیار دی گل اے
کم تے سَودائے پیار وپار دا کیوں جی