کل دی گل لگدی اے
پِچھلا پہر اے ہاڑ رات دا
قلعے دی پِچھلی لتھی کندھ دے نالوں لنگھدی
چڑھدی راوی ول پئی میں وینی آں
پولے پیریں ڈھلدی اُتوں نیندر آن کَھلی اے ساہویں
چدر کالی
ننگ وکھالی
شربت اکھیاں وچ وچ لالی
ساہ اوہدا اَن دِسنا دُھواں کِتے سہجے دُھکھدی چنن گیلی دا
سِر نوں چڑھدا جاوے
اکھیاں وِچ پا اکھیاں آہندی اے
‘‘غفلت رمز بنایا ای مینوں سیانیئے وڈئیے جوگنیئے
جاگ دے نال بِھڑایا ای
جاگ تے مینڈی دِھی ہے
میں جاگ دی دِھی ہاں
ہِک دُوئی وِچوں مر مر جمدیاں دوئے ہِکا جی ہاں
اپنے بھانے دُنیا والے
دینہہ دربار بزار لگاون
جاگ دی جنج چڑھا کے
رات مناون نیندریاہ کے
وسنوں پہلاں اُدھل گئیاں اساں ماواں دِھیاں
خبر نہیں نیں کائی’’
میں اکھیاں دھوندی نوں لیوس اچنبھ کلاوے
‘‘چکھ نیندر جاگ لگائی جاگاں بھوگنیئے’’