(وڈا پِڑ چالیہہ پنجتالی دا اِک سائو منچ توں تقریردا اے پیا)
ساؤ: جلسِیاں کر کر لوک نُوں اِکٹھا وی کرینے آں تے وکھو وکھرا وی
کڈھ کڈھ جلُوسِیاں لوکاں نُوں گھروں
کڈھینے وی آں تے نِکلیاں نُوں مُڑ
گھر بند وی کرینے آں
(اوسے ہان دا اِک ہور اُٹھ منچ تے چڑھیا اے)
دُوجا: اسوَر دی بکّڑ واہ تے دھیان نہ دھریو، اپنے ولوں ایہہ مینڈی ترَٹّی چؤڑ پیا کریندا اے
آپ ایہنے تے ایہدی ڈھانی نے ہُن تائیں کیتا کیہ اے،
کیہڑے قِلعے فتح کیتے نیں
اسوَر: جناب میاں افجِیل خرامی صاحب مینوں جِنا وی تُسیں ردّو مینڈے لئی اوہ فخر دا باعث اے
افجیل خرامی: تے کون آہندا اے میں تُہانوں ردّیا اے، چودھری اسوَر؟
مینڈی اوہ ہستی کیہڑی اے جیہڑی سوچے وی، تُہاڈے بارے ایہو جیہی، آؤ، پچُھنے آں،
کون آں پِچھوں اسیں
تے کیہ ہُن ہوئے آں
اسوَر: چلو
(دوئے پِڑوں نِکل ٹُر گئے نیں)
واج: انج خرابیاں پُرانیاں مُکدیاں نیں
واج: تے مُکیاں پُگدیاں نیں (ہاسا)
(چار جُٹ ہور وی اُٹھ ٹُرے نیں)
ہور واج: ویکھیو متے پِڑ ای ویہلا نہ ہو جائے
ہور واج: تے اگے کیہڑے آہر وِچ جُٹیا بیٹھا اے
(ہاسا کِھلردا اے)
اِک جنی: آؤنی کِکلی پائیے
واج: پُورا پِڑ؟ (ہور ہاسا)
(اِک ہور جنی اُٹھ رلی اے، دوئے رل کِکلی پاوندیاں گاوندیاں نیں)
اساں تے اوہا ای آں
جو آہیاں
تے سوئی اگم وی ہونا اے
(اِک جوڑی ہور رلی اے)
رُکھاں توں پتر جھڑنے نیں
چائی اسیں گھتارے دھرنے نیں
بھرنے نیں اِک دُوجی دے مُکھڑے
جِبھاں چوں بولی سرنی اے
نِت نویاں پئیاں تِھیونیاں نیں
سواد سُگندھاں
نہ کوئی کوٹھے
نہ کوئی کندھاں
(پِڑ وِچوں ڈھیر واجاں رلدیاں نیں)
کلی 2
(دو جنیاں اِک رُکھ تھلے)
اِک: گھنا سواد آیا اے سورو اوس دیہاڑے کِکلی دا
سورو: سِیلم اساں کِکلی تے اُٹھدیاں بہندیاں پاونیاں اوہ کوئی گھڑی اچرج آہی
سِیلم: اسیں دوئے ہلیاں تے نالے ای اوہ دوئے وی آ رلیاں
سورو: کون آہیاں او؟
سِیلم: ایہو تے میں تیتھوں پچُھنی آہی
سورو: اسیں گاون جھویا اے تے اوہناں بول رلائے نیں،
جاپے سارا پِڑ پیا گاوندا اے
نہ کوئی جنا اے نہ کوئی جنی،
نہ بُڈھی نہ نڈھا
نہ بھُکھی نہ رجیا
سارے اِک سنگ آں
سِیلم: برکت اوسے دی آہی سورو
جیہنوں سُنن لئی خلقت ڈُھکی
جد پتہ لگا، اوہ تے لبھدی ای نہیں پئی
بس پھیر پِڑ کِھنڈ گیا،
سبھ گھرو گھریں
سنگ بھنگ
سورو: ہَو ہائے، گُذر گئی اوہ عنایت بائی
سِیلم: نہیں گُذری کوئی نہیں
ہے اِتھائیں پر الوپ
سورو: لبھیئے نا اوہنوں؟
سِیلم: آپوں الوپ نہ ہو جائیے نا
سورو: چنگا اے
رل آننِیاں نا اوہنوں،
پِڑ مُڑ جُڑے
سِیلم: چلو
کلی 3
(شہروں باہر پکی سڑک تے دو کاراں آہمو ساہمنے وگدیاں کھل گئیاں نیں،
پاسے کھلہار اِک گڈیوں میاں افجیل خرامی تے دُوجی وِچوں چودھری اسوَر بُستانی نِکل آئے نیں)
افجِیل: فیصلہ ہو چُکیا اے چودھری صاحب، میں بغل گیر نہیں جے ہونا
اسوَر: میں کمرگیر ہو سکناں
لیکن اوَلَّ ایہہ خبر تے مِلے
رن مار کدوکے آئے او
افجِیل: کیہڑی
اسوَر: کیہڑی نہیں کیہڑا
جِس دے متعلق کھمبری دے
عظیم اجلاس وِچ فیصلہ ہویا سی
افجِیل: کون آں پِچھوں اسیں
تے ہُن کیہ ہوئے آں
اسوَر: ایہہ رن تے چِھڑیا ای رہنا اے
جِس دِن مُک گیا
اساں وی نال ای مُک جانا اے
افجِیل: مُکنا کیوں
اساں پروکھے کر کے
بیا سہیڑ گِھننا اے
اسوَر: رناں وِچ بھیت رہن نہیں دینا
افجِیل: بھیت ہووے تے رہن دئیے
نیویاں نُوں ولھیٹ کے
فیشن وِچ اُچیاں کر گِھننے آں
شاہی مناراں جیڈیاں
وِچ گنبد تھی کے
اپنی عبادت خلقت کولوں کروینے آں
اسوَر: لاہ پلِیتی میلیاں ہتھاں توں
پاکی مڑھ دینے آں
افجِیل: چلو موڑو گڈی تے چلیئے چودھری صاحب
میں ایدھر، تُسیں اودھر
اسوَر: میاں صاحب، گڈیاں تے مُڑیاں ہوئیاں نیں آپے ای
افجِیل: ایدھر تُہاڈا، اودھر میرا
اصلوں اِکو پاسا اے چودھری صاحب
اسوَر: سٹنے آں پاسا
ویکھو کیہڑا ودھدا اے کیہڑا گھٹدا اے
افجِیل: بعضے ویلے
گھاٹا وادھا تھی ویندائے تے وادھا گھاٹا
اسوَر: ویکھو ویلا کیہڑا ہوندا اے
گھڑیاں ساڈیاں سکیاں نیں
مترئیاں بھیناں تے ہین ای نا
افجِیل: آہو اِکو گھر ویاہیاں
اسوَر: دھن مجمان
تے دھن ججمان
کلی 4
سوَرو: سِیلم سِیلم
(واج ماری اے سورو تے سِیلم آ رلی اے)
سِیلم: سورو پتہ ای میں کِتھے گئی ساں
سوَرو: نہیں
میں تے لبھ لبھ تینوں پھاوی تھی گئی آں
سِیلم: میں راتیں بُوہا مارن نِکلی آں
تے اگے اوہ دوئے
سوَرو: کیہڑیاں
سِیلم: جیہناں اوس دیہاڑے
کِکلی نال اساڈے پائی،
مینوں بہا کے آپ وی بہہ گئیاں
(دو جنیاں آرلیاں نیں)
اِک: ایہہ جے نوجن (نالدی ول سینتر)
دُوجی: تے ایہہ من ونی (پہلی ول سینتر)
نوجن: اساں مِل عنایت بائی نُوں آئیاں
سوَرو: ہَیں؟
نوجن: سُن لئو کہانی اوہدی
(پِڑ بجھا ہویا اے
منچ تے عنایت بائی آ بیٹھی اے
نال اِک واجے والا اے،
دُوجا طبلے والا
منچ تے اِک جنا آ کے اوہدا ناں دسیندا اے
تے اِک کاغذ اوہدے ہتھ پھڑا کے
اعلان کریندا اے)
جنا: کافیاں مادھو لال حُسین دِیاں
ایسے ہفتے چھپ کے آئیاں نیں
ایتھے پہلی وار
میں عنایت بائی ڈھیرو والی ہوراں نُوں
ارداس کریناں
ایہہ کافی سُناون سانُوں
عنایت بائی: ایہہ کافی اے شاہ مادھو لال حُسین دی
(کاغذ پرے دھریندی اے)
ساڈے وڈکے گاوندے آئے نیں
صدیاں توں
مینوں یاد نیں ہور وی
(گاوندی اے)
تھوڑی رہ گئی راتڑی
شوہ رائیو ناہِیں
دھن سوئی سہاگنی
جن پی گل باہیں،
اِک ہنیری کوٹھڑی دِیوا نہ باتی
بانہہ پکڑ جم لے چلے
کوئی سنگ نہ ساتھی
جاگن کی بدھ سو لئے
جس انتر لاگی
سُتی رہی کلکھنی
جاگی پربھاتی
کہے حُسین سہیلیو
شوہ کِت بدھ پیئے
کر صاحب دی بندگی
رہ جاگرت رہیئے
واج: کوئی لیکھا نہیں انند دا
واج: اِک ہور، بائی جی
واج: ایسے رس نے دم سانُوں دینا اے
چاکر تُہاڈے آں
عنایت بائی: (سازکاراں نُوں سمجھوتی)
میں بھی جھوک رانجھن دی جانا
نال میرے کوئی چلّے،
پیراں پوندی
مِنتاں کردی
جانا تاں پیا اِکلّے،
نَیں بھی ڈُونگھی، تُلہ پُرانا
شینہاں تاں پتن مَلّے
جے کوئی مِتراں دی خبر لیاوے
ہتھ دے دینی آں چَھلّے
راتِیں درد دیہاں درماندی
گھاؤ مِتراں دے اَلّھے
رانجھن یار طبیب سُنیندا
میں تن درد اوَلّے
کہے حُسین فقیر نمانا
سائِیں سنیوہڑے گھلّے
(آہا، ہا، واہ واہ دا رَولا لوک اُٹھ پئے جلّھی پاوندے نیں، بندوبستی جنا لاؤڈ سپیکروں بولیا اے)
ساتھیو ساڈا ویلا ایس ہال دا مُکدا اے پیا،
سدا سلامت رہن عنایت بائی جی ساڈے
تے سازکار ایہناں دے
(عنایت بائی ڈھیرو والی تے سازکار اُٹھے نیں تے پِچھلے بُوہیوں باہر ٹُر گئے نیں)
کلی 5
(پِچھلا اندر عنایت بائی تے اوہدے سازِئیے کُرسیاں تے بہہ گئے نیں آ کے بندوبستی آگُو اگیرے ہویا اے)
آگُو: بائی جی تُسیں تے نویں روح عطا کر دِتی اے سانُوں اسیں عِوضانہ دین والے کون آں ایہہ نذر اے ساڈے ولوں، نہیں، اسیں کیہ آں جیہناں سُنیا اے تُہانوں اوہناں ولوں قبول فرماؤ تے ساڈا دم ودھاؤ (نوٹاں دا پیکٹ عنایت بائی اگے دھریوس)
عنایت بائی: بھائی اسیں مادھو لال حُسین دے حُکم تے آئے آں ایہہ نذر نیاز تُسیں اوہناں دے بول خلق دے کنیں پاون لئی ورتو بس اِک کم ساڈا کر چھڈو
آگُو: حُکم، بائی صاحبہ
عنایت بائی: ارداس اے سانُوں ڈیرے تے پرتاون توں پہلاں سخی شاہ جمال دے دربار دی زیارت کرا دیو
آگُو: گڈی تیار کھلوتی اے،
جِتھے آکھسو لَے جاسی
(اگیرے ہو کے بُوہا کھولیاس عنایت بائی تے سازِئیے نِکل گئے نیں آگُو مگرے گیا اے)
کلی 6
(شاہ جمال دا ڈیرا گڈی کھلو گئی عنایت بائی تے سازِئیے نِکلے نیں گڈی وِچوں تے پہاڑی تے چڑھ گئے نیں ہولی ہولی روضے دے ساہویں آئے نیں)
واجے والا: نیتی ماتا، اِک گل مینوں سمجھ نہیں آئی
عنایت: کیہڑی پُتر جی
واجے والا: ساڈے تے راہ وِچ دربار ہویا
داتا گنج بخش دا،
اسیں اوتھے سلام کردے،
ایہہ کون بزرگ نیں؟
عنایت: بیٹھو نا جھٹ اِتھائِیں،
پتہ لگ ویسی
طبلیا: ایہہ جوڑی مینڈی آہندی اے نیتی ماتا دی واج ای درس کراسی سانُوں شاہ جمال دیاں چرناں دا، اسیں دوئے تے دڑ وٹ بیٹھے آں
عنایت: پُتر ایہہ دربار شاہی نہیں کوئی
گھر اے تُہاڈا ست پِیڑھیاں وسیاں اِتھائیں تاں انگلاں تُہاڈیاں نُوں جِیبھاں لگیاں
اکبر بادشاہ دا ناں تے سُنیا ای ہوسی تُساں
واجے والا: پُتر ہمایوں دا
طبلیا: پوترا بابر دا
عنایت: تُساں تے جانُو او وار دے،
لئو، اوہ ویکھو
کون پئی آؤندی اے،
جاندے او ایہنوں؟
دوئے: نہیں، نَیتی ماتا
(اِک گبھریٹی نچ رنگ دی ٹورے ٹُریندی کول اوہناں دے آ بیٹھی اے)
عنایت: آؤجُگرس
تہانُوں پئے اُڈیکنے آں
وکھالو سانُوں اپنی واپری
جُگرس: (ہسدی اے)
پنج صدیاں پُرانیاں کراں تُہانوں؟
عنایت: نہیں جُگرس
ست صدیاں نویلیاں تھی وینا اے اساں
کیتی تُہاڈی تک وِچ دھر کے
اساں ویلے اجوکے دی ماروں باہر آں،
ہار سنگھار آں کُل ویلے دا
(جُگرس سینتر نال اُٹھالِیوس ترونہہ نُوں تے روضے دے ساہویں جنگلے کول آن کھلہاریوس آپ تھلے ٹُر گئی اے
تھلّے دگڑ دگڑ کریندا لشکر آن کھلوتا اے
اکبر بادشاہ آپ موہری اے لشکر دا)
اِک لشکری دُھوتو پھڑ کے اعلان کریندا اے:
لشکری: شہنشاہ جلال الدین اکبر
جُھکو سبھ ظِل الٰہی دے جلال دے حضور
(جُگرس کول کھلوتی کُوکدی اے)
جُگرس: اساں ہُن نہیں جُھکنا
جُھکن جُھکاون دی کار
اساں مُکا دِتی اے،
خلقت نمانی
سِدھی سواہری
الف ہو کَھلی اے
اکبر: کون اے ایہہ عورت
جُگرس: میں آں جمال
اکبر: جمال اَسَت اے کلّا
جنگ نہیں لڑ سکدا
جلال جنگ جِت کے آوندا اے تے جمال جُھک کے اوہدا تخت بندا اے تیرے والا جمال شکست دا ست اے گرفتار ایں ہُن تُوں
(جُگرس اکبر دا ہتھ پھڑ چِھکدی اے اوہ ہاتِھیوں لہہ تھلے آن کھلوتا اے)
جُگرس: تُوں وی عام اِنسان ایں
نمانی خلقت دا انگ
(کوئی لشکری اگیرے نہیں ہویا جُگرس نُوں روکن لئی اُپر خلقت عنایت بائی دے ساہویں اِکٹھی ہوئی اے)
عنایت: (نچ کے گاوندی اے) ویکھی جے کھیڈ اساڈی،
اسیں مل پہراوے لاہے
تاں اپنا ست سیاتا،
اساں واہناں ہاں
گھر ساڈا جیہنوں ہِیرا منڈی تُسیں آہندے او
ڈنڈی اے وار دے جنگل رُکھڑے دی
دُھر شہر وِچ جیہڑا
اساں دائِیاں اُگایا اے،
چُھوہ چُھوہ سانُوں
پُگدے رہے
اُمرے وُزرے،
جنگل ساڈا
پسریا کَھلا اے
ایہناں شہراں دوالے
اوس جنگل اتواری منگل وِچ
سَکھن اُگاس پلو پل ہوندی اے پئی