فرید بھنڈار

واس سواس نواس کر سِمل گُرمُکھ سُکھ پَھل لائے

سوئنا ہوءِ منُور مِل کاگہوں پرم ہنس کروائے

پسُو پریتہوں دیو کر ست گُر دیو سیو بَھے پائے

سبھ نِدھان رکھ سنکھ وِچ ہر جی لے لے ہتھ وجائے

پتت اُدھارن آکھیئے بھگت وچھل ہو آپ چھلائے

گُن کیتے گُن کرے جگ اوگُن کیتے گُن گُر بھائے

پر اُپکاری جگ وِچ آئے

مُغل راج دی شِکھر ہے- اکبر جہانگیر شاہجہان دا وارا-

ایس ویلے بھائی گُرداس اِک نوِیں اُسردی جُوڑی (پارٹی) دی شناخت پئے کرویندے نیں -

اساں سِمل ساں - اَپَھل- وکھالے دے پُھلیرے- ہُن اساں آپ سُکھ پَھل تھئے ہاں - اساں مَل ویہار دے جائے نویں جُونے آئے ہاں - اپنی نوِیں وچار لِیہہ تے لگ کے نویں جُڑتے جُڑ کے- نویں جیون دی سُگندھ ساڈا واسا ہے، ساڈا ساہ ہے-

جیہڑی مَیل مَلّ ویہاری شاہی دِیاں تلواراں گھڑن وِچ لوہیوں لہندی اے اوہ ساں اساں - اپنے آپ نوں دباون والی طاقت نوں ترکھا کرن دا وسیلہ بنے ہوئے ساں - ساڈی اوہا ہستی اوہا لوہا مَیل سونا ہو گئی اے- کاگ ساں اساں مالکی واناں لیکھے، پشُو، بدرُوح، گُناہی دوسی، ردّے کڈھے، بِھٹے- پاکاں نوں پلیتن والے- اساں اپنا آپ اُدھاریا1 ہے- اساں کاگوں ہنس ہوئے ہاں -

مردہ جناور جُونوں نِکل کے آپ کرتار ہوئے ہاں، اوہ کرتار جیہناں دے اندر سیوا دا بَھے ہے- بَھے رنگ وی ہو سکدا اے تے ڈر وی- پر دبکاون والا ڈر نہیں - ایہہ بَھے اچنبھا ہے قُدرت دے پسار نوں ویکھن دا- قُدرت دا پسار سیوا سِر اُسریا ہے- اِک جی دا دُوجے جی دا جیون بنن- اِک دا دُوجے نوں جوال کے کُل دی سنبھال کرن- سیوا سیون ہے نویاں جُوناں سِرجن لئی-

اساں ہُن سنکھ ہاں کُل دے سمندروں نِکلیا- ایہہ ساڈی واج ہے، ساڈا سُر، کُل جِیا جون نوں دِتا سَد- ایسے سنکھ وِچ کُل خزانے ہن، اسنکھ- ساڈے وِچوں ہر جی ایہدا وجری ہے چائیں چائیں پیا وجیندا اے ایہنوں -

اساں پر اُپکاری ہاں - پرائیاں لئی اوپریاں لئی وَیریاں لئی مُڈھلی کار

1۔ اُدھاریا: آزاد کیتا-

کرن، اپنا سُکھ پَھل اوہناں نوں چکھاون جگ وِچ آئے ہاں - جگ نوں اصلوں اُتھل کے نواں کرن لئی- اوپر وِنھیاں نوں اپنا کرن لئی-

پَوڑی دا تت ‘‘بھگت’’ لفظ وِچ ہے- بھگت دے بھیت وِچ- بھگت دا مطلب ارتھالیاں اوہا کریندیاں نیں جو عام ہوندا آیا ہے- رب دے عشق وِچ لِین ہوون والے- پر پہلاں اِک ہور مطلب کر کے- اوہ مطلب ہے ونڈ، اَن دی ونڈ، رِزق دی ونڈ- بھگت لفظ دا مُول ارتھالیاں آپ دسیندیاں نیں ‘‘بھج’’- بھج کے ٹوٹے ہو کے ونڈیون ہے بھگتی- کیہ ایہہ اوس لکھاں ورھے مانی سانجھی اُپج دی سواہری ونڈ دا چیتا ہے جیہڑا کرنہاراں کمِیاں دے اچیت وِچ بیٹھا اوہناں نوں ٹُنبدا ہے- سانجھی ونڈ دا سِیر وچھل (پیار) بن کے مِلدا ہے سانوں – ‘‘وچھل’’ دے اندر عشق والا چَھل لُکی بیٹھا اے، ٹھگاں دا ٹھگ- ایہنے ساڈی نِج مالکی دے ورتارے دی بنائی سُرت نوں چَھلیا ہے-

ایہہ اوہناں ای کرنہاراں کمِیاں دی واج ہے جُلاہیاں چمیاراں دی جیہڑے نامدیو کبیر روی داس حُسین ہو سواہری ونڈ دا سنکھ سُناون آئے خلق نوں -

ویہار پڑھائے وار کاراں بھگت لفظ وِچوں رِزق ونڈ والے ارتھ کڈھ دِتے- ڈھیر لِکھیا گیا کبیر تے روی داس دے نیچ جات ہوون بارے، اوہناں دی شاعری وِچ آئی جاتی ونڈ دی پرچول بارے- پر عام پڑھیار لئی اوہناں دی بھگتی رِزق دی اُپج تے ونڈ دے سوال نالوں وجوگی رب پُوجا ای رہی- وارکاراں بھگتی لہر دے مُڈھ تے اُبھار بارے جو کھوج پرچول کر وکھائی اوس پاروں کبیر تے روی داس تے ہور گھنیاں جوڑکاراں دا کم بندے دی وار دے اندر پسرے میل ونڈ تے میل گھول دی کیتی ورتی وِچوں مَل ویہار دی مُڈھلی پرکھ پرچول وِچوں جمیا کم نہ رہیا- ایہہ اِک خاص رنگ دیاں سُوجھواناں دی چلائی وسیب سدھار دی لہر بن گیا- بھگت لفظ دا مُول رِزق ونڈ دسیندا ہے جو کبیر تے روی داس ورگیاں دی کرنی کوئی وِرلی وکھری لہر نہیں - ایہہ انگ ہے اوس ہزاراں ورھیاں توں وگدے ویہن دا جیہڑا تدوکا ہے جدوکی میل ونڈ ہے بندے دی ورتن وِچ- جدوں مل وانی دے جہاز خلق دے سانجھے رِزق سمندر اُتے قبضے لئی دھائے، سانجھی اُپج دا پھل نِج مالکی دے بھنڈار وِچ جمع ہوون لگ پیا تاں بُھکھ تے وجوگ دی ورتن توں خلق دے انکار دا تے ایہنوں اُلٹاون دے اقرار دا سنکھ وجن لگا- بھگتی دا سانجھی کرت ونڈ دا چیتا ای بھجن بن کے سُر شبد وِچ لتھا- اوس پُرانے مُڈھلے بھوگ دا چتارن ای ویلے دے نال نال نویں سو نویں رنگ وٹیندا سبھوگ بندا آیا- خلق دے من وِچ سہج واج نوں نویاں کرن دی آس نوں مر جیون دی تانگھ ایسے بھگتی نے بنایا-

جدوں بھگتی وِچوں رِزق ونڈ والا ارتھ کڈھیج گیا- تے پِچھے رسم رواجی پھوک رہ گیا- کُجھ ہور بن وکھاون والے بہروپیئے بھگت اکھواون لگے- تاں اِک لت تے کھلو مچھی تاڑدا بگلا وی بھگت بنیا، تے رسم رواجی پُوجا دے پرچاری مِہنگیاں ٹِکٹاں ویچ ویچ کے لوکائی نوں اوہدی بھگتی دے جلوے وکھیندے آئے-

آؤ اِک ہور گُرداسی بھگت پَوڑی بھوگیئے-

سہنس سیانپ لکھ کم نہ آوہیں

گیان دھیان اُنمان انت نہ پاوہیں

لکھ سسیئر لکھ بھان اَہ نِس دھاوہیں

لکھ پرکرت پران کرم کماوہیں

لکھ لکھ گرب گمان لکھ لجاوہیں

لکھ لکھ دِین ایمان تاڑی لاوہیں

بھاؤ بھگت بھگوان سچ سماوہیں

ایہہ کوئی اعلان بیان اے؟ لگدا تے ہے- جے ہے تاں ایہدا خلاصہ کرن وِچ کیہڑا چِر لگنائے-

لکھ ہزار عقلاں سمجھاں کِسے کم نہیں آوندیاں - عِلم وچار دلیلاں تھیورِیاں اصل مقصد تائیں نہیں اپڑدِیاں - لکھ چند سورج رات دِنے پئے چڑھدے نیں - دُنیا دا کم چلاون والے بیشمار لوک اپنا فرض پورا کیتی آوندے نیں - بے حساب غرور تے ہنکار اَن گِنت سِر نِیویں پیا کریندا اے- اِک دِلوں کیتی بندگی ای ہے جیہدے وِچ اصل حقیقت سماوندی اے- لؤ جی تھی گیا- سرل (نثر) دی سرل تے خلاصے دا خلاصہ- پر لِکھت نوں مُڑ گولو متے ایہہ اعلان بیان ہووے ای نہ- جوڑ ہووے- شاعری- تُک بند ہوون پاروں نہیں (تُک بند اعلاناں بیاناں دا کیہڑا گھاٹا اے)- اعلان بیان وِچ تے جوڑ وِچ مُڈھلے نکھیڑ نیں - اِک تے ایہو جو اعلان بیان وِچ لفظاں نوں پیٹی بند کر کھلہاردے نیں اعلانی بیانی، تے آپ ہتھیاربند ہو کے اوہناں دے موڈھیاں تے چڑھ بہندے نیں - لفظاں دا کم ہوندا اے کہیں کوں سلُوٹ تے کہیں کوں گولی- (وِچ وِچ بُھل کے سلُوٹ دی تھاں گولی تے گولی دی تھاں سلُوٹ وی وج ویندا اے) جوڑ لفظاں دے پٹے پیٹیاں لاہ کے اوہناں نوں آزاد کریندا اے- یا آکھو لفظاں دا کُھل مان کے آپو وِچ رنگ رنگ دِیاں جُڑتاں اجُڑتاں بھالن دی کھیڈ کھیڈن ای جوڑ اے-

ہُن ایسے گُرداسی پوڑی وِچ ای ویکھو، ‘‘سہنس’’ بیشمار تے ہے ای- پر جِت وی ہے، کہیں کوں ہرا کے گِھدی جِت- سہنس طاقت وی ہے- جِت راہِیں لِتی طاقت یا طاقت راہِیں پائی جِت- خوشی وی ہے- جِت دی، زور دی خوشی، دُوجے نوں نِیویاں کر کے آپ اُچا ہوون دی خوشی؟ سیانپ تاں ہوئی دانے بینے ہوون- پر ایہہ کیہا دانے بینے ہوون اے جیہڑا کِسے کم ای نہیں پیا آؤندا-

سیانپ وی اِک نہیں ہزاراں سیانپاں نیں نِت نکمِیاں - کیہ ایہہ سیانپاں اِک دُوجی نوں تھلے لاون وِچ ای جُٹِیاں پئیاں نیں - ایسے بھیڑ وِچوں جمِیاں پلِیاں نیں - جے اِنج ہے تاں متے ایہہ سیانپاں چترائیاں نیں کہ کنجوسیاں، اپنی جِتی مَلّ نوں جمع جوڑ کے ہور ودھاون دے مسالے پکیندیاں -

‘‘لکھ’’ سو ہزار تاں ہویا- اَن گِنت وی- پر لکھ نشان وی اے- نِرا نشان- دغا، اصل دے لُکا دا بہانہ- ایتھے سیانپ کیہ دانے بینے ہون دا نشان ای اے نِرا، سیانپ دا پینترا ای- کم جیہڑا چاتی کھلیاں نیں ایہہ پینترے باز سیانپاں اوہ کم تے ہے ای کوئی نہیں - نکم دا بہانہ اے- جانکاری نِیجھ وچار، ہائی پوتھیسز (گویڑ متے) تے تھیورِیاں (سُوتر) اصل مُدے نوں نہیں پا سکدیاں - جے پہلی سطر نال جوڑ پڑھو تاں سہی تھیندا اے جو ایہہ گیان دھیان اُنمان انت نوں پاون دا آہر نہیں انت نوں ولاون دا بہانہ نیں - ایہہ اوہناں سہنس سیانپاں دے ای رنگ نیں جیہڑیاں کِسے کم جوگیاں نہیں - بے حساب چند سورج سویر شام دوڑاں پئے لاؤندے نیں - کِسے کم لئی کہ نکم لئی؟ متے ایہہ چن سورج ہن ای نہیں، لکھ ای نیں، بھرم بَھڑ ویلے دا- ایہہ ویلا متے اوہ ویلا اے جیہنوں گیاناں دھیاناں اُنماناں والے جپھا ماری بیٹھے نیں اپنے نکم وِچ ڈاہون لئی- ایہہ چن سورج دی دوڑ متاں چندر بنسیاں سورج بنسیاں دا لہا چڑھا ای نہیں؟ شاہاں راجیاں مِیراں وزیراں دا نِکلن ڈُبن؟ ایہہ لکھ ویلا چالو ویہاری گھڑیال دا کھڑکاء ای نہیں؟

پر ایہہ نِکم کیہ اے- اگلی سطر متے کریندی اے ویروا:

لکھ پرکرت پران کرم کماوہیں

پرکرت دا پُرانا مطلب ہے مُڈھلی کیتی، قُدرت دی بنائی اصل دیہل ہوند- ایہہ جہان ایہدا جیون جیویں اوہ قُدرت نے ساجیا ہا- ایہو مطلب مایا دا وی ہے- پر ایہہ دوئے لفظ ویلے نال وار دی چال نال اپنے ارتھ وٹیندے گئے- لفظ، بولی دِیاں بنتراں وار دی گھاڑ نیں - وار دے وٹدے رنگ، جیون وسن دے اُپاون ہنڈاون دے نویں وسیلے، جیون دے آہر وِچ بندیاں دی نِت بدلدی واہ ورتن، ایہہ سبھ کُجھ لفظاں وِچ ڈھل کے اوہناں نوں ہوروں ہور کیتی آؤندا اے- جوڑ دا کم ایہہ وی ہے جو اوہ لفظاں دیاں وٹدیاں رُوپاں دی اوہناں دے بدلدیاں ارتھاں دی کہانی وی خلق نوں کھیڈ وکھائے- تے ایس کھیڈ راہِیں چیتیوں وِسری واپر جگا کے جنی کھنی دی سوچ نوں نوِیں جاگ لائے-

جدوں اُپجاونہار دی اُپج اوہدی اُپائی ہوندیاں سُندیاں اوہدی کمائی نہ رہی- اوہدی پال سمھال دا وسیلہ نہیں اوہنوں دبیلن دا، چھنڈ بھنڈ کے جُھور مونجھا کے بے ست کرن دا وسیلہ بن گئی تاں قُدرت دی ساری اُساری دیہل ہوند اہوند تھی گئی- پرکرت اوہ اصل ہے جو بے اصل ہو گیا- اوہ سچ جو کُوڑ کر دِتا گیا- ہُن پرکرت نکم ہے- پرایا کم، اوپر کمائی- کرنہار پَرانی ایہو نکرم کمائی آوندے نیں - ججماناں دی سیوا راہِیں اپنی رُکھی سُکی دا ڈھو بنا کے- ججماناں دا قبضہ ہے بھوئیں بھانڈے تے- اوہ خلق دی کرنی نوں نکرم بنا کے اپنا نِج بھنڈار بھری آوندے نیں - پر اوہناں نوں ایہہ سار نہیں جو ایہہ نکرم اوہناں دی اپنی اصل نوں وی بے اصل پیا کریندا اے- پران ساہ ہے، جیوندا جی- پر پران گُم ہوون وی ہے- مُونہہ موڑن وی-

پرکرت ہستی دا مُول ہے ایس مُول دے جائے گُن وی پرکرت ہن- پر ویلے نال نہیں، کویلے نال، جُھوٹھیاں چن سُورجاں دی چڑھائی لہائی نال، پرکرت مَل ویہار دا لکھ بن گئی اے- سچ کُوڑ دا نشان بن گیا اے- بے حسابی میں، کُل نالوں وکھ ہوئیاں اہونداں دی آکڑ اصلوں موت والا اکڑا ہے- پر ایہہ لکھاں نوں لجاوندا ہے- اوہناں اُتے حُکم کماوندا ہے اوہناں دے سِر نواوندا ہے- پر ایہہ لجاون وی لکھ ہے- لجاون وِچ جیہڑی لِف لچک ہے اوہ اکڑا دا اُلٹ ہے- اوہ نِیویاں سِراں نوں جوڑ وی سکدی اے، آکڑ نوں اُلٹاون لئی-

ایہہ لکھ لکھ دین ایمان کیہ نیں - جیہڑے تاڑی لائی کھلے نیں - تاڑی چِلّے سمادھاں وی نیں - تے تاڑی ڈکن کُٹن وی اے- تاڑی واہ واہ لئی وی لگدی اے تے اوئے اوئے لئی وی- کیہڑی تاڑی ہے ایہہ- کیہ ایہہ لکھاں رنگاں دے دین ایمان نِرا لکھ ای نیں، دھرو نوں جائز کرن لئی، نکم نوں کرم بناون لئی-

پوڑی دا رہاؤ بھاؤ بھگت دی گل کریندا اے- پیار نال سہج سبھا کیتی ونڈ دی گل- بھاؤ بھگت کوئی اچرج کرنی نہ آہی پُرانیاں واریاں وِچ، جدوں نِکیاں نِکیاں رَل وسدِیاں ڈھانِیاں رُکھاں توں پھل پَتر چُگیندیاں آہیاں رِزق لئی- ایہہ سانجھی کار آہی تے سانجھی رِزق ونڈ وی ایہدا ای انگ ہا- ساریاں دا کیتا اِک تھاں ڈھیر ہونا تے ڈھیر نوں ساریاں رَل ورتنا- ایس کم دا چیتا خلق نوں چتارن والے ای بھگت اکھوائے- سانجھی ونڈ دا دِتا بھاگ (حصہ، سِیر، پتی) کرنہار نوں بھاگوان بنیندا ہا- سِیری، بھیال- پر جدوں کرنہار دا حصہ کُھس گیا تاں اوہدے بھاگ کھوٹے ہو گئے- اوہدی کیتی اُتے مَل مارن والے بھگوان ہو گئے، مالک مختار رب- پَوڑی دا رہاؤ اوہناں دی بھگوانی نہیں مندا- آکھدا اے سانجھی ونڈ ہی بھگوان ہے-

پَھل پَتر چُگ کھاون دا وارا کوئی بہشت نہ آہا- رِزق دی سوڑ وی ہوسی گھنی- رِزق وسیلیاں دی سانبھ دی سار وی گھٹ ای ہوسی- کرت تے ونڈ وِچ اُتار چڑھا وی تھیندے ہوسن تے ڈھانیاں دے نکھیڑے بکھیڑے وی متے- دیہہ دیاں روگاں تے رُت دِیاں آفتاں دے سہم وہم وی گھنیرے ہوسن- بہشت تے نہ آہا اوہ وارا پر نِج مَل دی دِتی میر تیر کھار کھوہ تے بے وساہی والا دوزخ وی نہ ہا اجے-

جد پشُو پالن دا کم رِزق وسیلہ بنیا تے ٹابریاں دی سانجھی کار وکھو وکھ گھراں دی مالکی وِچ وٹن لگی وت وی کم وِچ سانجھ دی لوڑ رہی کُجھ- تے ونڈ وِچ وی سانجھ دے اَیر دِسدے بُجھدے رہے- جدوں بھوئیں واہ بیج کے اَن دی اُپج تھیون لگی تاں سانجھی کار سیپ ہو گئی تے سانجھی ونڈ لاگ- سیپ سیوا ہے تے لاگ ساک- پر لفظاں دے ارتھ کار دے رنگ نال رنگ پھڑدے نیں - کار دی بدرنگی نال بدرنگے تھی ویندے نیں - سیپی کمین تھی گئے تے لاگ ججمانی دی وڈیائی دا نشان بن گیا- کم ونڈ اُتے رِیت دے لے چاڑھ کے ایہنوں جات ونڈ بنا دِتا گیا- جات ونڈ قُدرت دی کرنی تھی گئی، دُھروں ٹُری- ایہدے اُتے بِھٹ دی مُہر لگ گئی- گِھن ہنکار قُدرتی گُن ہو گئے، واہ ورتن دے لازمی دُھرے- بِھٹیاں ردّیاں دی کرنی وِچوں اُگراہے کَر ہالے دے سِر تے پاکاں دیاں شاہیاں دے چند سورج پئے چڑھے-

بھاؤ بھگت نوں رِزق اُپج تے رِزق ونڈ دی سچی سُچی سانجھ چتارن والیاں فریداں کبیراں نانکاں حُسیناں جات ونڈ نوں کَھلی بانہہ بھنڈیا- جات ونڈ نوں ای نہیں ایہدے مُول نوں، رِزق وسیلیاں دی نِج مالکی نوں - نِج مِلکھ اُسارے کوٹھیاں منڈپاں ماڑِیاں نوں - نِج مِلکھ دے راکھے لاؤ لشکراں نوں - نج مِلکھ نوں علم دا تڑکا لاون والیاں پنڈتاں قاضیاں نوں - وج وجا کے نچ گا کے دسیا ایہناں بھاؤ بھگت چتاراں خلقت نوں بھئی کیہ گوایا خُدائی دا ایس ویہار نے- آپنے آپ دی سنجان، جیون دے تت ست دی سنجان- جیون پریت دا اَوسر ہے- دُوجے نال پریت ای آپا پاون ہے- پریت ہی کُل قُدرت دی سنجان نوں اپنے اندر مانن ہے آپ کُل قُدرت تھیون ہے- پر پریت سانجھی کار تے سانجھی سِیر ونڈ باجھوں نہیں جاگدی-

وت ویہار پڑھائے عالم وار کاراں دی واری آئی- اوہناں چیتیں اچیتیں ‘‘بھگتی’’ لفظ دے مُڈھلے ارتھ نوں اصلوں اوہلے کر دِتا- بھگتی نِرا سادھاں دی مانتا ہو گئی- ‘‘بھگت’’ دے ارتھ ہور وٹے- نچن گاون والے کسبی وی بھگت تھئے- بھگتی پھوکی ویہاری کار بنی، لکھاں وِچ لکھ تھئی تاں بھگت دا ارتھ بہروپیا ہو گیا-

بھگتی اندروں سانجھی سواہری ونڈ والے معنے کڈھیجن نال ایس ٹابری دے ہور کئیں لفظ وی پیتلے پولے تے ادھورے تھی گئے- بھاگ (حصہ، سِیر)، بھوجن (خوراک)، بَھکن (کھاون)، بھجن (بھگتی دا گاون)، بھوگن (سِر ورتن، ورت ویکھن، نَر نار دا مِلاپن)، بھاجی (حصہ، سِیر، تحفہ)، بَھگ (قُدرت دی سدا حاضر طاقت، سوہنپ، گُن، رِیجھ، گھال، جوگ، دیہل ملاپ دا سرُور، یونی) تے ہور کئیں - ایہناں لفظاں دے پِچھے کھلوتی سانجھی کرت تے ونڈ دی وار الوپ ہو گئی- تے ایہہ آپو وِچ وی بے لاگ ہو گئے-

ویہاری عالماں دی وار کاری دا تت ہے لوکائی دے من وِچوں وار دا سچ گواون- بُھلیاں دی بُھل اُتے علم دی مُہر لاون- بھائی گُرداس نے اپنے جوڑ نوں تروڑ بنایا علماواں دے دھرو دا- گُرداسی جوڑ وی وار کاری ہے- ‘‘وار’’ دیسی جوڑ دا اِک رِیتل رُوپ ہے- مُدتاں توں لوکائی دے جوڑکار لوک دی کیتی واپری نوں وار رُوپ وِچ جوڑ کے گاوندے سناوندے آئے- لوک وار کاری نے اپنے چھند وی چُنے گھڑے- بھائی گُرداس دِیاں واراں اوہناں چھنداں وِچ ای نیں - جوڑکاری سُرکاری ہے- گُرداسی پَوڑی دِیاں سطراں وِچ اکھراں دیاں رلویاں اَرلویاں واجاں سُر بندیاں نیں - کِتے پوندلیاں جیوں سہنس سیانپ، پرکرت پران، بھاؤ بھگت بھگوان- کِتے انتلیاں، گیان دھیان اُنمان- پر ویکھو سہنس سیانپ دیاں سِیناں دی جُڑت وِچ اِک گھسِیٹ نہیں؟ ایہہ گھسِیٹ سیانپاں دی چترائی توں سہنس والا میک اپ لاہ کے اوہدا کوجھ نہیں پئی وکھالدی؟ گیان دھیان اُنمان وِچ ‘‘آن’’ دی اکہر ہے- پر ایہہ بج لفظاں دیاں بجی ارتھاں دا مہاندرا نیں -

بھاؤ بھگت بھگوان وِچ بھ تے گ دیاں واجاں دا جوڑ اجوڑ اِک عجب ناچ نچیندا ہے پڑھیار نوں - ایس ناچ دی ترنگ بھاؤ بھگتی والی سہج ونڈ نوں مانن دی ترنگ ہے- اِک ناچ لکھ لفظ دی دہرائی والا وی ہے- ایہہ ناچ جمع جتھہ والے لکھ تے ٹھگی والے لکھ نے ہتھاں وِچ ہتھ پا نچیا اے-

بھگتی لہر کوئی اُتوں لتھا اواگھت چَھٹا نہیں - ایہہ اوس نابری دا چِرکالا ویہن ہے جیہڑا سانجھی کار تے سہج ونڈ دے مُکاء وِچوں نِکلیا تے مل وانی دی ہزاراں ورھیاں دی وار دے ہیٹھو ہیٹھ وگی آیا- جدوں وی اَوسر بنیا ایہہ باہر آیا- کدے اِک لَپھ دی مار مار کے مُڑ الوپ تھی گیا- کدے ہڑھ بن چڑھیا تے صدیاں دِیاں کھلوتیاں شاہیاں دے بُرج منارے روڑھ گیا- بھائی گُرداس دی جوڑ کاری ایسے ویہن دا وگ ہے- اوہناں دا ویلا مُغل شاہی دی شِکھر دا ویلا ہے- تدوکے مَل ویہار دی پکیائی دا- گُرداسی جوڑ ایس پکیائی دے کچ پھرولدا تے ایہنوں ڈھاء لاوندا ہے- ایس جوڑ دی اجوکی پڑھت کیہ پھرولدی تے کیہ رولدی اے- ایہہ اج دِیاں پڑھیاراں کھولن-