گھاٹا گُھنڈاں دا نہیں وِیہارناں نُوں
لاہو اِک دُوا تُرت لَیندیاں نیں،
گُھنڈ منڈیاں نیں شہراں وڈیاں وِچ
چھابے ریڑھیاں تے پِنڈو پِنڈ ہوئیاں،
نہیں سنگ دا گُھنڈ اِشتہار نِرا
سج سنگار ہے ہور مشہُوریاں وانگ،
ہن وِرلِیاں اوہ لاہ جو ویکھدیاں نیں
بنتر اپنی وِچ ڈنڈ کڈھدی تان
کرنہاریاں کنوں جو ٹھگدی آئی
نِت اوہناں دی کار،
اوہا وِرلِیاں ای ایہہ وی جاندیاں نیں
جد تائیں مَلّ ویہار
اصلوں اُتَھلّیا نہ جاوے
نہیں اندروں اوہناں دِیوں تان جُھرنی
نہ ای مُکنائے جگ تُوں گُھنڈ وپار