باہر مسِیتوں کُرسی چونکیدار دی اے
بَول بہن اوہ اندر وڑیائے
ساہمنی پُلی دے ہیٹھوں نکلیائے بال کہ بالڑی
ترونہہ چونہہ ورھیاں دی
وگ تگ آن کے کُرسی اُلٹ دِتی سُو
ہُن دھرُو کے پرے کرن دا آہر پئی کردی اے
چونکیدار آیائے
چنڈ وکھائیوس نال پلوسیائے
پِچھلے پیریں ہولی ہولی ہٹی اے بالڑی
مائی جھیوری سِر چھابا مُٹھیں جھانبڑ لنگھدی آہندی اے
‘‘نہ بُھلا ایہنوں سبق دُھروں جیہڑا پڑھ کے آئی اے
آپ تے پھسیائیں
نہ پھسا ایہنوں
سنگ مرمر دِیاں ایس اُلٹائیاں
ایہہ تے مسالے دی او’’
چونکیدار تیوری وٹّی اے
نِسل ہو مُڑ کَھلا بالڑی ساہویں پیا اے سوچِیں