لؤ کل سُن لؤ جیہڑی کیتی میں باوے سراجے نال
تے جیہڑی اگوں میرے نال ہوئی
''جیوندے جی سانوں است باجھ نہ کر باؤ شپیا
است ہست ہتھ ہستی اے
رہن دے دارُو گر ہی سانوں،
تیرا پتہ نہیں
ہست باج سانوں کر دیویں متاں
ہتھ بہا جو شاہاں بھچھائے
چِڑیاں توڑ پرتائے،
پُچھ تے لویں پہلوں چِڑیاں آپنیاں نوں
ہے اوہناں کول ویہل
چوگ ڈُھونڈ چھڈ پنگا لین دی
شاہِینے شاہ باجاں نال،
تیرا پتہ نہیں آکھیں تُساں ای سَو
تُپک زمزمے جیہناں بھرائے
دھڑ خلق دے تخت کرائے
اپر بہالے تُرک ابدالے چُغتے فرنگی کر کر رب پرچھاویں،
کاہنوں آکھیئے تینوں
ٹوہ ٹیوا کر کون آہے
لاکھی جنگل وِچ سر سٹ کھلیاں رُکھاں اندر
جیہناں ویہر دی اگن چھپائی،
بُھکھ نہیں سانوں بِیتے فِلیتے ہوون دی شپیا
رہن دے سانوں دارُو گر ہی،
دارُو درد انار پُھہار ہے
کِھڑ جَھڑدی جَھڑ کِھڑدی
چِت چیتے وِچ ہتھل ایان سیاناں دے،
دارُو درد ہے وائی ہوائی
بُجھدے اکھر دُھکھاون کیتے
جوڑ نمانیاں ہتھاں دُھمائی،
دارُو درد ہے مستی اَلَستی
ہست نوِیں دے مُکھ دے اگونہے درشن دی،
اساں اہست ہاں سانگی
وار اگن جیہناں کھیڈ وکھانی
ہو انگیار الکھ جیہناں دھرت سمانا ہے''