جھاکی 1
]وڈی دُکان کتاباں دی- جگ مشہور- جستل تے سربی رِکشے وچوں لتھے نیں - سربی اندر گئی اے- جھٹ مگروں اِک ٹائی کوٹ والا جوان آ اندروں جستل نوں پچُھدا اے[
جنا: میں رِچرڈ آں بھائی جی- اندر کم کرینداں - اِک جنی ہُنے اندر گئی اے جیہڑی، تُہاڈی کیہ لگدی اے؟
جستل: دِھی اے مینڈی
رچرڈ: کم کیہ کریندی اے؟
جستل: پڑھاؤندی اے یونیورسٹی وِچ
رچرڈ: مضمون؟
جستل: پنجابی
رچرڈ: بھائی جی آکھو اوہنوں لِسٹ اِک پنجابی سلیکھ دیاں کتاباں دی بنا کے دیوے سانوں - وت آن کے دَسے سانُوں کِتھے رکھوائیے اوہ کتاباں، تے آپنیاں پڑھیاراں نُوں ساڈے ول ٹورے
جستل: تُسیں آپے کر لؤ گل اوہدے نال
رچرڈ: میں جھوئی اے گل پر اوہنے سُنی نہیں، سینتر باہر ول کیتی اے
جستل: (میں سمجھ گیاں - آکھنا رِچرڈ نوں)
آوندی اے باہر تے میں کریناں گل
(سِر مار اوہ اندر ٹُر گیائے- کُجھ چِر مگروں سربی نِکل کے آئی اے- میں دسی اے ساری، ہسّی اے:
سربی: تُساں دِھی بنایائے نا مینوں - اوہ تُہاڈا جوائی بنُو اے
جستل: لبھی اے کوئی کتاب اندروں
سربی: سبھ انگریزی- اِک اُلتھا بائبل دا ہے
جستل: لے آؤ
سربی: لِپی رومن- انگریزی پنجابی- اسیں پڑھن بہہ گئے تاں مہینہ لگ جانائے، معنے وی ہور دے ہور پئے ہونے نیں
جستل: مینوں لیا دِیو
(سربی اندر گئی اے تے رِچرڈ وی نال آیا اے، کتاب چائی- کتاب جستل نُوں دِتیوس)
جستل: کِنے دی اے
رِچرڈ: ایہدا کوئی مُل نہیں
جستل: تے مُفت دیندے او گاہکاں نُوں؟
رِچرڈ: فرض اے ساڈا
(جستل کتاب توں قیمت ویکھ کے پیسے کڈھ کے رِچرڈ نوں پھڑاوندا اے- اوہ ہتھ اگانہہ نہیں کردا)
رِچرڈ: میں ایمان تے اپنا نہیں گوا سکدا
جستل: میں کتاب پرتاوناں، اوہ نہیں لیندا- میں دوکان دے اندر جا کے کتاب شیلف تے دھر باہر آ گیاں -
سربی یونیورسٹی ٹُر گئی اے- میں رِکشا پھڑ ایدھر آ گیاں
اِک ہور جنا اگیرے ہویا اے-
جنا: یار پیاریا، مینوں باغ وِچ بٹھا اوس کُڑی نال ٹُر گیوں - اسیں اُڈیکدے سُک گئے آں
جستل: ساہموں یار سربی مینوں کتاباں دی دُکان تے لے گئی ہئی- آ باغ دا چکر لاونے آں
(دوئے ٹُر پئے نیں)
ساہموں: (گاؤندا اے نچ سَینتراں نال) یار پیاریا، اساں نہ کھپنائے نہ تپنا
جستل: آہا- نہ ای کرت نُوں ٹھپنا اے
ساہموں: بس دمو دم سِیر دی گُڑھتی دھرنی اے تلی تلی تے
(گاوندے ٹُردے نیں تے ہور لوک وی، جنے جنیاں رل اوہناں نال سُندے گاوندے نچدے نیں)
جھاکی 2
]جستل دا گھر- اوہدی ووہٹی ناتو تے سگھوانی ساہموں دی بیٹھیاں نیں - سربی آئی اے- دوئے پیار نال اوہنوں مِلیاں نیں - تریوے بہہ گئیاں نیں [
ناتو: سُنیائے چنگا کاری اُپا کیتو اے تُدھ اوس کتاباں والے دا جیہڑا تینڈا عاشق بنیا ہویا ہا
سربی: روز یونیورسٹی دے پھیرے پاون لگ پیا ہا ناتو- اِک دیہاڑے میں دوکان تے جا کے سمجھایا کم اپنا- اوہدی تکنی ہور ہو گئی- آکھن لگا، ایہو تے مُدا اے یسوع دیاں فرماناں دا- برابری، سانجھ ورتارا- اپنے محلے وچ اوہنے سنگیاں نال مِل کے ایہہ ورتارا جھوتا اے کم کار وچ- دِنو دِن اوتھے نواں رنگ لگدا گیا- پھیر اوہ یونیورسٹی کدے نہیں آیا- اِک واری میں دوکان تے گئی اوہنے شُکرانہ کیتا تے آکھیا اے، ہُن پتہ لگا اے جِیون ہے کیہ
سگھوانی: اوس محلے دیاں جنیاں ساڈے نال رل گئیاں نیں - ساڈے نال پِنڈاں وِچ وی جاندیاں نیں
ناتو: پِنڈاں وچ تے ساڈا کم گھنا بھاوندا اے لوکاں نُوں - اوتھوں دیاں بہوں مٹیاراں مائیاں ساڈے نال رل ٹُردیاں نیں - تے سانوں ہور دراڈیاں بستیاں وچ وی کھڑدیاں نیں
سگھوانی: اِک دو جائیں جھیڑا وی ہویا اے
سربی: جھیڑا؟ اوہ کیوں؟
ناتو: لے ویکھ
]پِنڈ وچ چودھری دا ڈیرا- چودھری بیٹھا ہویائے کُرسی تے، کُجھ جنیاں ساہویں ہوئیاں نیں [
چودھری: کیہنے تُہانوں ایس ڈیرے وڑن دی آگیا دِتی اے- تُسیں کیوں پئیاں پرچاردیاں ہو ایہہ ورتارا- آپو اپنی بھوئیں چھڈ بہوئیے تے کم کیویں ٹُرے
چدھرانی: چودھری، میں آپ سدائیاں نی تاں ای آئیاں نیں - دھکے نال نہیں وڑ آئیاں
چودھری: تُوں مینڈے نال تے گل ای نہیں کیتی ایہناں دی نِیتی دی- بس ایہو دسیا تینڈیاں سنگ سہیلیاں پئیاں آوندیاں نیں - میں آکھیا اوہناں دے ٹُکر پانی دا پربندھ کرنا پَوسی
چدھرانی: تے کرنی پئی اے تینوں کوئی کھیچل؟
ٹُکر پانی تے اوہناں سانُوں کرایا
چودھری: مینوں وی جاپیا کُجھ ہور جیہا سواد اے اج بھتے دا
چدھرانی: ماڑا ہا؟
چودھری: نہیں، ہا تے بھلا
چدھرانی: بس ایہو کرنی او اوہناں دی
چودھری: (ہس کے) چلو ویکھنے آں اسیں کِنّا کو سِیر پا سکنے آں ایس ورتارے وچ……
]سگھوانی، ناتو تے سربی رل گاوندیاں نیں:
اساں نہ کھپنا نہ تپنا
نہ ای کرت نُوں ٹھپنا
سِیر نہ سمجھو ہے کوئی سپنا
ایہہ تے ہوند اے ساڈی
(تریوے رل نچیاں نیں)[