''در تے آیاں
ہووے قبول حضُوری
بخشو جوڑا جامہ پُرانا
اُٹھ ساجھرے اکھیں لاواں
دُھپے دُھوڑ نظر دی،
جِس ویلے کوئی تنگی بن جائے
ہووے اجازت پہن گھڑی سِر سجدے ڈاہواں
سایہ وجود مبارک گُذرے تن تھیں
دُور ہووے مجبوری''
''ہیٹھ پُھوڑھری دے ہتھ مار''
''ایہہ تے ساڑھی اے سرکار''
''پاء
بھارا ہووی پیر
جاء زِویں تے آ
نہیں؟
رہو پجامہ چُوڑی دار
سِر گھوڑا تے پب اسوار''