فرید بھنڈار

گُر دی کَن پئی

‘‘جیہنے کُجھ وی مَلیا

ہویا نہ اوہدا رَلیا’’

دِل تے بنھ لئی

کھٹی پِیڑھیاں دی

دِتی ہسپتالاں نُوں 

کاروبار کِئیں ناؤں یتیماں لائے

بال بچے نوں دے کے رہندا

کندھی اُتے رُکھڑا ہو اساں کُلّی اِکلّی پائی

جو کوئی دے جاوے

اوہا کھانا پانا، لینا نام اللہ دا

لنگھدے ورھے گئے

اِک دِن کیہ ہویا، گُر آ پھیرا پایائے

‘‘کیہ پیا کرنائے ایتھے’’

‘‘جو سرکار میری

آپ تُساں فرمایائے

جیہنے کُجھ وی مَلیا ہویا نہ اوہدا رَلیا’’

سہجے آکھیونیں

‘‘گل اوہ اِنج آہی

جیہنے کُجھ وی مَلیا، اپنا آپ ای سہی

ہویا نہ اوہدا رَلیا،

چِھلڑ چُوپ گیوں

پوری1 تُدھ وساری

1 - پوری: چِھلڑاں اندر گنے دی گُلی-

آپا مَل بہیوں تج خدائی ساری’’

‘‘اپنی قید وِچوں 

ہے کوئی راہ رہائی؟’’

‘‘رَلو خدائی نوں 

ہو کے آپ خدائی

بیٹھا رہن دیو

ایتھے سیٹھ صفائی’’

اچیتی سہی ہویا

نشہ جیہا پیا لہندائے