فرید بھنڈار

‘‘کیہ دسیئے ہُن تینوں ملکا

کیہڑے کیہڑے پتن ترے آں 

کارخانے ایہہ لائے نیں

تے کیویں چلاونے پئے آں 

رب ای جاندائے ساڈا’’

‘‘مالک تُساں او تُساں ای جانو

تہاڈا ہووے کارخانہ کِسے ہور دا ہووے

اساں تے محنت اپنی اگیرے کرنی اے

ہور اساڈے پلّے کیہ اے

میرے ورگیاں کئیاں چٹی بھرنی اے’’

‘‘چٹی کیوں؟ کِسے رکھی اے کدیں دیہاڑی تیری؟

حق نہیں تیرا تینوں مِلدا؟’’

‘‘مِلدائے ادھا، دانے ہو کے

ادھا پھک ہو جاندائے’’

‘‘کون پھکدائے’’

‘‘تُسیں ملک جی،

‘‘میں؟’’

‘‘آہو ادھی یدّھی دیہاڑی ساڈی ہویا منافع تہاڈا

چٹی لکھاں دی اِک دی کھٹی’’

‘‘ایہہ دلیاں پاء پڑھیاں دی خُرافات اخباری

کون پڑھاوندائے تینوں’’

‘‘اخباراں تہاڈیاں ہوئیاں ملک جی

اسیں سکولے پئے ای نہیں

مساں لکھیا ہتھاں دا اپنا ای پڑھنا آوندا اے’’

‘‘جِیوندے رہن ہتھ تیرے ملکا توں میں دوئے رجپوت پنجابی

چندر بنسی

ماں ولوں دوئے سُورج بنسی پاکستانی

سیال بہارے شوق دوہاں دا اِکو

دیسی چاء وِچ باقر خانی’’