ٹاہلیاں کھولے تھیاں
نویاں لگنیاں نہیں
سُنیائے روگ پیائے کوئی مارُو
ٹاہلیاں نال اکھان جو گاون لگدے چروکے آئے نیں
کوئی دسو کیہ کرئیے اوہناں دا دارُو
‘‘اُچیاں لمِیاں ٹاہلیاں
وچ سمندر پِینگھ وے ماہی’’
‘‘ٹاہلی مینڈے بچڑے لک ٹُنوں ٹُنوں’’
‘‘ٹاہلی نہ منگے مالی’’
ایہہ نم پھروانہہ بکائن نوں پچُھن بندائے
کہ اوہناں درختاں نوں
جیہناں تے رب دے ناں نڑینویں
مَڑھ گھر گئے نیں اگلے