میں تے شونکی رُگّا پُگّا خِلجی کلیجی جِگرا
جَسّے شیخ ول جانے آں پئے پنجے
موڑ مُڑے آں اگوں اوہ ٹُریا نہ آوے
'تہاڈے ول ای جاندے ساں پئے اسیں شیخ جی' میں آکھیا
مُڑ سانوں گلی وِچ کر آہندائے
'کرو خبر کوئی نویں'
'تُسیں گاؤندے تے نہیں ہُن اساں سوچیا سُنیئے وار زبانی'
موٹر سائیکل روڑھ کولوں کر ہور ذرا اِک پاسے سانوں
آہندا اے
'جِتھے مِل پؤ ‘ول’ اساڈا اوہو ای اے
جو چاہو سُن لؤ'
کنیں اساڈے
نِیویں ہیک ترونکی دو پل
رہندی بول سُنائی:
'جُڑیاں نوں تروڑیا
ترُٹیاں نوں جوڑیا
کُھلی مِیچی مُٹھ وِچ رکھی ڈور
جیہڑے ویلے جتنی مناسب ہووے
چِھک ڈِھل کیتی ضروری،
جوڑ تروڑ وی سجرے بیہے، بیہے سجر نِت کیتے
کُفتاں فجر، فجر کر کُفتاں
فرض نفل اَتے نفل فرض کر نِیتے،
ڈور لگام ایہہ دس ہزاری تیر میر دی ہوئی
وڈا دُشمن لوڑ جوڑ اِک وریا،
گھر گھر گنڈھیں وجیا ڈھول
ٹی شرٹ کر عیب ثوابی لِسٹ گلو گل پائی،
جائیں مناسب تے
نابر سِٹھنی کار بِھچھائے
پِھٹکاں کسبی بھنڈ سدوا سُنوائیاں تیارے کناں نوں،
گشتی ویہل اپنی دا
کدے وساہ نہ کھاہدا
ڈِھڈھ سدا کرائی رکھیا
وِچے ای رکھیا جمیا جمائی
کڈھ کرساں گھر جوائی ایہنوں
اوکھا جے باہلا ہویا،
کُھوہ موت دا جوئی رکھیا
لہہ چڑھن دی کار دے رنگ وکھائی آوے
ڈَور بھؤر دا سُوٹا خلقت لائی آوے،
جسّا شیخ سُنائی آوے لنگھدا سانوں وار ادُھوری'
'اج دی تے ایہا اے پُوری' خِلجی کلیجی آہندائے
'کل دی سُنن کل آئیے شیخ جی گھر کہ ایتھے ای'
'جِس ویلے چاہو جِتھے وی آؤ
بھر کے وِرلاں ایس دِیاں
کَر کَل دی سانوں سُناؤ'
گُھٹ ہتھ خِلجی کلیجی دا
مُڑ گیا شیخ بزارِیں