فرید بھنڈار

نِکیاں چمچیاں

کھڑکدیاں نیں پئیاں،

کھنڈ تے سانُوں

دو دو تِن تِن چار چار واری

پاونی پوندی اے،

لُون دا دھڑکا رہندا اے

ذرا جِنا وی ودھ گھٹ ہویا

تے مُونہہ وٹے جانے نیں

نک چڑھنے نیں،

ہتھ آہندے نیں چھڈو

تُہانُوں چِنتا کیہی،

واہل ایہہ ساڈی ہوئی

گھاٹا وادھا وی ساڈے ای متھے لگنا اے

چُھری ٹھیک نہ پِھرے

تے لہو وی ساڈا ای وگنا اے،

چِت آہندا اے

جد میں ای ویہلا تھی گیاں

تے واہل تُہاڈی کیہڑی؟

ہُن تے سار کمپیوٹر دی اے ساری،

ہتھ مُسکا پرتاوا دیندے نیں:

اوہ ہُن چمچہ اے تینڈا،

چِت آہندا اے

میں چمچہ ہاں اوہدا

جیہدے کول زر زور اے،

ہور تے سارا شور اے

مینڈی سنیہل1 سنگ سیرن2 ویہر3 دے

کن بولے کرن لئی

1- سنیہل: سنیہہ والی، (سنیہہ: عشق) -2 سنگ سِیرن: سِیروری

3- ویہر: اڑی، پک، ڈٹن، قائم رہن ویہار نابری تے