فرید بھنڈار

لِکھی اے اِک درویش دی روم دے مولانا

سُپنے وِچ اوہنوں ڈھانی ربانی ٹکری

پچُھیونیں منگ کیہ منگنا ایں

''اللہ والیو رِزق حلال کماون تے ہُن ہو گیا بھار اوکھیرا

کرو وسیلہ کوئی سُکھیرا ای بوہڑ پوے''

گِھن گئے اوہنوں اوہ کَوڑیاں پھَلاں دیاں بِرچھاں تھلّے،

''لاہ کھا

لہندے مِٹھے تھی وَیسن ایہہ وِسّل قدیمی''

درویش دے بھا دی موج بنی

پھَلاں دی مِٹھ اوہدی واج سُریلی کیتی

لوک اوہدی سُن ڈُلھ ڈُلھ پون،

جاپیا اوہنوں ایہہ سوبھا تے ’میں‘ نُوں سِر تے بہاوندی اے پئی،

آکھیوس ڈھانی ربانی نُوں ''ایہہ گُن رہن دیو''

واج تھئی اوہدی عام تے سوبھا مُک سُک گئی

سُکھ چین اجیہا آیا اوہنوں

جیہڑا بہشتے ای آونا ہا خبرے،

اِک گل ہور وی آہی اوہدے سُکھ چین دے پِچھے

جیہڑی مولانا چھڈ گئے آون ہاراں تے،

آکھیوس درویش ربانی ڈھانی نُوں

''لاہے مینڈے کَوڑے تے مِٹھے کریندے او

مِٹھے لاہوندی اے دُنیا اوہ کوڑے کیوں ہو ویندے نیں''

''کر دُنیا نُوں درویش تے کوڑ مِٹھ تھی ویسی''

''کیویں کراں''

''ایہہ ہُن تُوہیوں سوچ''،

اوس ویلے دا سوچیں پیا درویش

آ گیا ایہہ ویلا،

''اِک گھنیری بھُل ہوئی

میں سوچن کرن دی وِتھ نہ میلی''

''ہَلا بیلی، وئی ہَلا بیلی''

آئی واج درویش نُوں، اُٹھیا،

ویکھیا، اوہا ڈھانی رَلی