مُڈھوں سہیلیاں اسیں دو ڈَبیاں
ایہہ سِگرٹ مَیں تِیلی
کَٹھیاں اُٹھنا کٹھیاں بہنا
اِکو کِھیسے وِچ رہنا
جدوں دا لائیٹر اندر وڑیا
ایہہ مینوں بُھل گئی
میں چُلھے، سِر اُتے پتیلی،
بلدی بُجھدی یاد کراں ایہنوں
کولوں لنگھ جائے ایہہ نہ میرے ول ویکھے
کُوڑے دان چ اج دوئے مِلیاں
گھت گل باہِیں ایہہ رُنّی
‘‘نی اڑِئیے کیہ کردی
لمب تیری آزاد آہی
اوہ نِرا ہا میرے جوگا سو اندروں نہ ہا بُجھدا
تُدھ لمبو میں دُھوں سمھالیا
جَھس پالیا کیہ کُجھ گالیا
خالی ہو اج تینوں پچھاتا
کُوڑے نہ آ رَلدی
اپنا آپ نہ سُجھدا’’