تُنبا چائی گاؤندے لنگھے نِکو لاس گائی لَین دے
دُوروں کنیں پئے کُجھ بول
لئو
اپڑ پئے آں
آیا جنگلاں چوں سنھا سُنیہڑا
سُورج ڈھلیا ناڑیں،
پکڑ اساڈی چپواں اُتے تھیندی گئی پکیری
ایہناں پانیاں نال چروکی ورتن بھاجی ہوئی،
ایہناں تُلے اساڈے ٹھیلے کاسنی امبراں تھلے
سوڑیاں سُنج گلیاں چوں چِکڑ اساں نسنگ بُہارے
سنگ جو لنگھنے نیں،
گاون ساد مُرادے
اندروں بُلاون سانوں
جیویں رُوح کھلڑی دے وچوں سریر کمایا رل کے،
اساں دینہہ انوایا دُھندکا
1-نِکولاس گائی لَین :ویہویں صدی دے کیوبا دا شاعر
ڈھانڈی رات لئی
اتے کاتر چن دی کاتی کھرویاں چنڈیاں جوگی،
اساں مگر مچھاں نوں جلھناں وچ وسایا،
کماناں رُکھاں دیاں تے چِلے چڑھیندے تانگھاں
بیلیو آن رلے ہاں
شہر ملے سانوں اگل وانڈھی
جتھے محل محلے چھلیاں جنگلی مکھیر دیاں
گلیاں سُکے دریا نیں
وس پچھوں پہاڑ رلے جو نہیں،
کئیاں گھراں وچوں باریاں گھورن پئیاں
لوک اسانوں دیوے کھیر تے ماکھی
گل پُھل پاوے سجرے
ہلا بیلیو آن رلے ہاں،
رات ویلے جدوں تارے
اساڈے لمبواں دے نوکے جگسن
دریاواں دیاں ڈاراں اُتے
رنگ اساڈا لگسی
-1 نِکولاس گائی لَین: وِیہوِیں صدی دے کِیوبا دا شاعر-