دو کِکریاں، رَل میلی چھاں
میں لتھا ای آں
آن اتوں تَرِپِیا ہریا
آکھاں ایہہ اج نواں کوئی جی اے
یاں کِکراں دا بی اے
نونہہ لاواں نہ اُڈّے، سَرے نہ پُھوکیا
زیر پیش کُجھ ہَٹے جیہا نا بھیڈو
بھائی ورقہ تھلنائے جی تیرے وِچ کیہ اے
نہ پڑھ جائیں میرا اَن لِکھیا
آپنا لکھیا میرے نہ متھے مڑھ جائیں
نقطہ ہور میں دَھکناں اوہ تُرٹیا
ہِک تِھیں دو تھیا کہ چُھٹیا
ہَریا نہیں ہُن نیلا وی نہیں ہرے چوں پیلا کُھریائے؟
نہیں نال کوئی چِھٹ جیہی اے
سمجھ گیاں
یار میرا ہُن جو وی اے
کَھٹی جیہی ایس چِھٹ نوں اُڈدی تاڑ کے اُڈیا نالے
نیہن کے ہِک مِک کر کِکری پر گُھوکیا
لور اُلاریا خبرے زور اُلاریا
سگواں مروڑی جُٹیا بُھریائے آ کاغذ تے
میرے سمجھدیاں
چِھٹ اُڈ کِکری چ دُھپ چھاں تھئی اے
جیویں روح قلبوتوں نکلے
ہولی ہولی ٹُریائے
آکھو تُسیں تے پُچھناں
بھائی تیرے ہِک مِک وِچ وی رَتی بھیت مروڑی دا نہ ہووے