چابک سواری گھوڑیاں اُتے
شرطاں لا کے چڑھ نِکلے
گھوڑیاں بھجیندے اسوار یار
اِک پَیلی کول آئے،
اِک دم گھوڑِیاں کَھل گئیاں
پِچھلے پَیریں سرکن لگیاں،
یار اسوار اِکدوجے ول ویکھن لگ پئے،
پَیلی وِچ گھوڑی اپنی نُوں پٹھے چاردی
اِک جنی اسواراں ول مُونہہ کر کے آہندی اے
جاندے او کیہ آکھدیاں نیں ایہہ پئیاں؟
یاراں سِر مارے اکھے نہیں،
اوہ بولی آہندیاں نیں
”نر پردھانی مالکی سانُوں نہیں وارے
سچی گل جے وارے تے مینوں وی نہیں
پر میں تے ہوئی مجبور ماں ہوون پاروں
ایہہ نیں سدا کوارِیاں رنڈِیاں“،
اسوار اِک پچُھدا اے
بیبی تُوں بولی ایہناں دی جاننی ایں؟
اپنی گھوڑی ول سینتر کر اوہ آہندی اے
”ایہنے سُن اوہناں دی مینوں دسائی اے
اساں دوئے اِکدُوجی دی آکھی سمجھنِیاں“،
یار اسوار گھوڑِیاں پرتدِیاں دے نال
سہج سبھائیں
پِچھانہہ ٹُر گئے