فرید بھنڈار

تُوسی ہوئی وَڈی گَڈّی

کُجھ مُنڈے کُجھ پک عُمرے

ہولی ہولی باغ دے اندر چکر لاوے

کون اے بھجدی نال پئی

‘‘باہر چلاؤ پتہ نہیں تہانوں 

پیدل چلو باغ جے، کیہ پئے کردے او’’

گڈی کھلو گئی

‘‘کیہ تکلیف ہوئی اے تینوں

کم کر آپنا جیہڑا کراون آئی ایں’’

‘‘ایس ویلے تے ایہو کم اے میرا

تُسیں باہر جاؤ تے پیدل آؤ’’

بوہا پھڑیوس

گڈی اِکدم بُڑک کے اگے نکل گئی

اوہ ڈِگدی سنبھلی

‘‘باہر لے جاؤ ہوش کرو کوئی’’ کُوکی اوہناں دے مگر دھاوندی

گڈی چِیک مُڑی

اصلوں اوہدیاں لتاں وِچ بریک تے نعرہ ‘‘گشتی’’

‘‘میں ماں آں تہاڈی بدنصیبو سوچو’’

اوہ مُڑ کے آئے ہور ترکھے ‘‘ ٹغے ٹوکری’’

اوہ سڑک دے وِچ کھلو گئی بانہاں کھول کے

‘‘بیشک مار دیو میں نہیں چلاون دینی ایتھے’’

اوہ بکرے بلاوندے لیکاں لاوندے نکل گئے

باغ چ گڈی موٹر سائیکل، سائیکل منع اے

نِکی جیہی ایہہ تھاں اے سوکھے ساہ جوگی

جد کوئی ایتھے پہیہ واڑے

میریاں پَھرکن لگ پیندیاں نیں پُڑپُڑِیاں

کئیں واری سوچیائے روکاں ٹوکاں 

پھیر سوچیائے اجکل ہتھ چُھٹ ہو گئے ہوئے نیں

گولی پہلوں ماردے نیں گل کردے نیں پِچھوں 

چلو ترلا مار کے شرم دیوا دینا میں

چِٹیاں والاں نوں وِچ دھر کے

پھیر سوچناں اِک نوں روکن نال ساریاں رُک جانائے چھڈ

اِک دو واریں چوکیداراں نال میں گل کیتی اے

‘‘روک وی لئی دائے کڈھ وی دئی دائے

پر اجکل سر جی عزت نالوں جان بچاونی بوہتی اوکھی اے

تُسیں تے آپ سیانے او’’

ایہہ کدیں کدائیں چوکیداراں نال کیتی گل ای

میریاں پُڑپڑیاں نوں جھس جیہا کُجھ گئی اے ہمیشاں

اوہ ٹُردی جائے

میں نال ہویاں

قینچی چپل چِٹی کالی گُت تے سادے کپڑے

ٹردی جاوے ہویا ای کُجھ نہیں جیویں

میں سوچیا کوئی تعریف دا فقرہ آکھاں بنے نہ فقرہ

‘‘میں شکریہ’’

‘‘ نہیں نہیں کوئی نہیں’’

نہ ویکھن جیہا ویکھ کے مینوں ٹُری گئی اوہ

میں تعریف دا فقرہ جوڑ نہ سکن دی شرمندگی وِچ ای

ایویں بولیاں

‘‘ بڑا رِسک لیائے تُسیں جرنلسٹ او؟’’

‘‘ نہیں نہیں کوئی نہیں

سکول پڑھاونی آں’’

اَدھا فُٹ میں چال گھٹا لئی

اوہ اگیرے لنگھ گئی

ایہہ کلی ایتھے پئی پِھردی اے ویڑھکیاں نال کھیہندی

کوئی ہور ای گل نہ ہووے وِچوں 

میں آپنے آپ نوں ٹوکیا وی ایہہ سوچدیاں

پر بھار جیہا کوئی لہہ گیا جاپے