لئو جی، پارک چ ویکھاں کل تے کاں کبوتر نھاوندے نیں پئے
لان چ اُبلے نقلی پُھہارے
پچُھو تے آکھن "چھڈو، نھاون دیو
اصل نقل ہُن کون نتارے
شاہ جہانی شالاماری
اِکے پارکِیئے سرکاری"
نال تھڑی تے دانے کوئی کیر گیائے
پَر چھنڈ کاں کبوتر تھڑی تے آوندے نیں
کبوتر وِچ وِچ بھوگ بھوانٹی کھاندے نیں
کاں کاونی دی کوئی ونڈ پچھان نہیں
خبرے بال جماندے کیویں نیں
بندیاں وِچ لنگھائی نیں بُہتی
سو شرع شرم متے کردے ہوون
کبوتر چوگے رلن دُوجے نوں دیندا کوئی نہیں
چُنج پرتا کاں سِیر دی سینتر کردے نیں
اوہ وی پکھو ایہہ وی پکھو
دوئے شکاری وی نہ ہوئے
طور طریقہ وکھرا کیوں نیں
سوچیا مِیئیں گنڈوئے نوں پچُھنے آں شامیں جا کے
لئو، مِیئیں گنڈوئے دا پتہ نہیں تہانوں؟
اِک تے ایہو پواڑا اے
ہر کوئی کون تہاڈے لئی اے
جیہڑا اخبار چ آیا نہیں
پہلاں دسو پھیر گل کرو، کیہ رہندائے گل دا؟
میاں گنڈویا عالم جے ساڈا پی ایچ ڈی ان پڑھیا
گنڈویا ناں پے گیائے
ہُن آپ وی ایہو دسدائے جے پچُھو
ہولی ٹُرنائے گھسر گھسر کے، پیر نہیں پُٹنا
دو گز ٹُر کے پھیر کھلو جانائے
نال اوہو ای ٹُردائے جیہنے پچُھنا ہووے بھیت کوئی جڑ بُوٹی دا
کِیڑ مکَوڑ دا، پکھو جنَور دا، کم ای ایہو اے
مائی برساتی گھراں دے کم شم کر کے ٹُکر ٹور لیندی اے
اوہدا وی ناں برساتی تروکا پیائے،
مِیئیں گنڈوئے دے گھر جدوکی وسی اے
گل سمھال کے کرنی پوندی اے، جواب وی ہولی ہولی آوندائے،
حرف حرف کر،
ترِکھی کرے کوئی تے سمجھو لُون پے گیا، مِیئیں نے پانی ہو جانائے
لئو جی جا پچُھیا میں، پِھسّی ماکھی چَھلّی جوڑدے مِیئیں نوں گھر جا اوہدے
گھنٹہ چھلّی جُڑی تاں میاں میرے ول ہویا
"شپیا ایہہ کاں تے ہماتڑ مانگت ہوئے نا کالے
پنجرے پالدا تکیا ای کوئی؟
نہ ایہہ باز شکاری نہ ایہہ مور درباری
بھانڈا پرایا کیہ نر ناری
رہند کُھوہند کھا ایہناں عمر گذاری بندے بنیرے تے
کبوتر حُسن لباسی قوم، پال کے کسبی کیتے
وکھالا ہوند ہوئی
نر چھاپا، مَل گھاپا
مُخبر شاہیاں دے
ایہو فرق ای اگوں سمجھ توں آپ سیانائیں"
"پر میاں جی اوہ پالے کسبی تے ہور ہوئے کہ لکّے شرازی
ایہہ جنگلی سلیٹی کیہڑی شاہی کمیٹی دے ممبر رہے نیں"
"اُپرلیاں دی کسبی کرنی پِھرنی نہیں ہماتڑ چَٹدے تُھکی؟
شپیا توں تے آپ سیانائیں"- گھنٹے وِچ گل اینی مُکی
گوڈے ہتھ لا مِیئیں گنڈوئے دے میں گھر آیا-
اُٹھدے نوں مینوں مائی برساتی پانی گُھٹ پوایا