بھاء شپّے دے تھڑے
پَر مینوں وی اِک وکھرا جیہا
سڑک تے ڈِگا لبھا سی شَونکی
ادھ نیلا ادھ پیلا،
دوہاں وچ بَھے لال جیہی،
پِچھلی واریں مِیئیں گنڈوئے ول گیاں نا میں
تے کاپی وچ ای رکھیا ہویا سی،
''ایہہ کیہڑے پکّھو دا اے میاں جی ویکھو''
اوہناں دسیں مِنٹیں دھر ماسی برساتی دے ہتھ تے دِتا اے
مِنٹاں پنجاں وچ ماسی سَینتر روشن دان ول کیتی اے
''اوہ ویکھ نا شپچُو کون اے''
''گُھگی جیہی اے سترنگی''
''آہو
میں وی اِک واری ویڑھے وکھا ایہنوں پچُھیا ہا ای
اگوں سُناواں جو ایہنے آکھی؟
’پَر ساڈے تے لہندے ڈھیندے رہندے ای نیں
جیویں وال نہیں اڑئیے تیرے؟
پر تُدھ والاں نال ٹُرنا تاں کوئی نہ ہویا
ساڈے ہوئے ایہہ ہتھ پیر،
دینہہ سانوں دینہہ وی او تے رات وی،
فجر توں لَے ترکال تائیں
واء نال نینہہ گلوَکڑی ہی ساڈی رزق بھال ای‘،
پھیر کیہ خیال ای شپچُو''
ست منٹ لا
بھیتل جیہی مُسکار نال برساتی ماسی آہندی اے