اکھیاں آکھن
دِھیریاں دِھیاں اساڈڑیاں
ویکھدیاں نیں سگواں سمُولا
ساہویں جو وی ہووے،
آل دوال دا بھیت وی نال ای
ویکھ اسانوں دسدیاں نیں،
اوہ پاونیاں اساں جاں چِت بھانڈے
وِچو وِچ ہسدیاں نیں:
''دسنیاں کیہ اس پئیاں
تے سمجھیاں ایہہ کیہ نیں،
دوس وی نہیں ایہناں دا،
بھانڈا جو اپنا نہیں نیں رہیا،
اپنی ساری تک سَری
دھرن اوہدے وِچ کیویں،
سار ہے سانوں
پَل جیہڑا ورنائے اساں
ایہناں گھر کر لینا اے،
جاپدیاں نیں ایس ویلے پئیاں توڑے ماواں ہیر دِیاں''