فرید بھنڈار

اِک مراسی بچے دی گل

پَیلی چوں پئے لنگھدے ساں

نیڑیوں جہاز لنگھیائے

تایا ساڈا سی سُر کملا

واج نہیں سہہ سکیا

لما پیائے تے اینا ای کہہ سکیائے

ہُن تسیں گھراں نوں جاؤ

جے لگدائے تے اوہ سُرلاؤ

جیہڑا ایہدی کاٹ کرے