(پنجاہواں دے پیٹے وِچ دو جنیاں، مَیلے لِیڑے، نال جھاڑو- لہور شاہی قلعے دے بُوہے نال گُردوارے دیاں پوڑیاں تے بیٹھیاں نیں، گُردوارے دا بُوہا کُھلن دی اُڈیک وِچ، اندر صفائی لئی جاونا نیں -)
اِک: ست پِیڑھیاں ایس قلعے نوں بُہاریائے اساں - لوک ایتھے ویکھن کیہ آوندائے، ایہہ سُرل نہیں لگی، ہا کندھ ویکھ نا- جیہڑا آوندائے ایہدیاں تصویراں لاہ کھڑدائے- کل اِک نے ڈکیائے نا جھاڑُو میرا:
اوہ: مائی پرے ہٹ
میں: صاحب جی کیہ اے ایس کندھ وِچ جیہڑا تُسیں ویکھیائے،
اوہ: اوچائی تے پکیائی مائی
میں: ڈر دی (آکھ میں پرے ہو کھلوتی آں -)
اوہ: (نالدے نُوں) جھلّی چوہڑی
(آپ تے اندر وڑ کے پَوڑیاں چڑھ گیائے، نالدا میرے کول آ گیائے)
نالدا: کیہدے ڈر دی اُچیائی پکیائی اے ایس کندھ وِچ؟
میں: کبجا گِیراں دے ہور کیہدے
نالدا: کاہدا ڈر ہا کبجا گِیراں نُوں
میں: کبجا گِیراں دا ہور کیہدا
نالدا: تے ایتھے شاہی قلعے وِچ کبجا گِیر ای رہندے آئے نیں؟
میں: یا کفگیر اوہناں دے، ہور کون
نالدا: یا دیگاں جیہڑیاں تپدیاں کھڑکدیاں نیں
میں: (ہسی آں) سیانا ایں
نالدا: تیری جات دا جو ہویا
میں: کِتھوں؟
نالدا: مُصَلّی آں جھنگ دا
میں: لِکھ پڑھ کے صاحب ہو گئیوں
نالدا: تُوں ٹکری ایں تے پڑھیا لِکھیا بُھلا کے سیانا کر دِتا اے
میں: تیرے نال کون ہا جیہنے مینوں پرے کیتا
نالدا: اوہ تے چودھریاں دا اے
میں: ہوں، تاں ای
نالدا: کٹھے پڑھے آں - کٹھے امتحان دے کے افسریاں تے لگ گئے آں
میں: اوہنوں تے لڑ گئیاں نیں تصویراں جیہڑیاں کندھ دے اندر جڑوا گئے نیں اگلے
نالدا: ایسے گلے جڑوا گئے نیں نا جو ویکھن والیاں دا دھیان اوہناں دے ڈر ول نہ جاوے
میں: اوہناں دے ڈر ول تے نہیں گیا چودھری دا دھیان- پر اپنے ڈر دا کیہ کردا؟
نالدا: کیہدا ڈر ہا اوہنوں؟
میں: اوہدا ای جیہنوں پرے کِیتوس
نالدا: تیرا؟
میں: آہو، چُوہڑیاں دا ڈر اے چودھریاں نوں متے ایہہ اوڑک سانوں ای بُہاری نہ پھیر دیون
نالدا: چُوہڑیاں کِتھوں دِیاں کبجا گِیر نیں
میں: ایہو تے ڈر اے- ایہہ کبجا گِیری نُوں ای پُوری نُوں ہُونجھ سٹن متے-
دُوجی جنی: اُپر میرے کول وی آیائے ایہہ تیرا سیانا کیتا- میں شیش محل پئی بوہکرنی آں تے آن کھلوتا اے نال- میں پاسے ہو گئی آں
میں: ویکھ لؤ تُساں ارمان نال صاحب جی- ایہہ بَیڈ رُوم جے قلعے دیاں مالکاں دا
اوہ: نِیندر آ ویندی اے مالکاں نُوں؟
میں: آہو، آ ای ویندی ہوسی، ٹال مٹولا جاگ دا
اوہ: جاگ توں ڈر کیوں
میں: کیہ وساہ اے جاگ دا- مالکاں نُوں اوہناں دا اصلا چا وکھالے
اوہ: ہُونہہ- ہُن دِسیائے ایہہ شیشے کیہ لُکاون لئی لوائے اگلیاں
میں: پر کیہ کرن ایہہ شیشے- خاباں نُوں تے لگ نہیں سکدے- اوہ اصلا وکھالنوں رہندیاں نہیں
اوہ: (جاندیاں) دو خاباں اج ٹکریاں نیں چِٹّے دینہہ- اِک ہیٹھاں تے اِک ایتھے اُپر- جھاڑُو پھیر گئیاں نیں - اپنا اصلا ہُن بھُلن نہیں لگا (ٹُر گیائے)