کِسے اُدّم اچرج رچائیاں اوہ
کولوں لنگھدیاں نیں
تک اوہناں دی رنگ مینڈا ٹوہندی ای نہیں
ناساں چھوہندی ای نہیں سُگندھ مینڈی،
پِھکّا پے مُونہہ لوکاں دے ویکھناں ہاں،
اِک ہسدی مالی نوں آکھ گئی اے
''ہلدی لاؤ گُلاب نوں لال ہووے''،
کوئی اندروں واج پئی آکھدی اے
تینڈی واس چوں اوہناں نُوں بو دھرو دی آوندی او
تینڈا مُونہہ دِھگان دا دھج لگدائے،
دس اوہناں نُوں
ست سدھرائیاں نُوں
اڑیو میں تے سنگ تُساڈڑا ہاں،
گھال تُساں دی جیویں اوہناں لاہا کیتی
تیویں تت مینڈا
سج کیتو نیں اپنے داء دابڑے دا
کچ چھابڑے دا،
مینڈی واس تے آس تُساڈڑی ہے
رنگ تانگھ تُساڈی دا رنگ مینڈا،
حِرص موہ دا راج پلَٹسو جاں
لہسی مینڈے وِجوگ دی کڑی بیڑی
چھوہساں انگ مُڑ صِدق سہیلیاں دے