فرید بھنڈار

وسنت

سٹھاں، نہیں ہزاراں ای ورھیاں مگروں اج گل تیرے نال کرن لگاں 

میرا پوترا فلماں وِچ گاوندا اے

ایم اے کیتا ہویائے

دِنو دِن پیا ناں کماوندا اے

کونسرٹ کر کوئی کل گھر آیائے

دوچِتا جیہا

اکھے کلاس فیلو اے اِک میری

ہُن پڑھاوندی اے یونیورسٹی وِچ

کونسرٹ مُکّائے

ہِیر کھول میرے اگے دھریوسُو

وارث شاہ جو گِنے نیں راگ کیہ نیں مینوں پُچھیوسُو

میں دس دِتا لوڑ جتنی سی

خاں صاحب جی وڈے

وارث شاہ ایہہ ویکھو نا کیتا کیہ اے

(خاں صاحب جی وڈے ای آکھدی اے دوہتر پوتر مینوں)

مینوں دِتوسُو کِھیسیوں کڈھ کاغذ

شوق نال وجائیکے ونجھلی نوں پنجاں پِیراں اگے کھڑا گاوندا اے

کدیں اودھو تے کاہن دے بِشن پدے کدیں مانجھ پہاڑی تے لاوندا اے

کدیں ڈھول تے مارون چھوہ دیندا کدیں بوبناں چا سناوندا اے

مِلکی نال جلالی دے خوب گاوے وِچ جھیوری دی کلی لاوندا اے

کدیں سوہنی تے مہینوال والے نال شوق دے سد سناوندا اے

کدیں دُھرپداں نال کِبت چھوہے کدیں سوہلے نال رلاوندا اے

سارنگ نال تلنگ شہانیاں دے راگ سوہے دا بھوگ چا پاوندا اے

سورٹھ گُجریاں پُوربی للت بھیروں دِیپک راگ دی ذیل بناوندا اے

گاوے بھیرویں نال دھناسری دے رُوپ جوگ دے وِچ الاوندا اے

پلاسی نال تلاسیاں تھانس کے تے وارث شاہ نوں کھڑا سُناوندا اے

‘خاں صاحب جی وڈے ایہہ کیہ رولائے؟

وِچے فوک کلاسیکل ٹھاٹھ بے ٹھاٹھ کیویں جوڑ جُڑدائے’

میں ہس کے آکھیا لال میرے ایہہ ای راگ مالا اوہناں ویلیاں دی

گل پائی رانجھے تاں ای جوگ مِلیا

ہسدا ٹُر گیا اوہ

نِکے ہوندیاں ہیر اساں ڈھیر سُنی

نِکل موچِیوں باغ جد آن بہنا،

ویلا آونا سی مُکے باغ ایہہ وڑ کالج کورس ہوئی

ہس پوترا لال میں ٹال دِتا

اندروں رڑک نہ گئی

وارث شاہ میاں توں ایہہ کیہی کیتی

پِنڈ دا راگی کوئی نال بہال لیندوں

کُجھ دِن پا محفل اِک وڈی لگی

گھنٹہ ڈیڈھ اساوری میں گنویاں

ہے ماں جوگی آئیا

جِس مینوں چیٹک لائیا

پُھلاں نوٹاں دے ہار گل ڈھیر پئے

مشہور اِک صوفی بزرگ میرے ہتھ رو چُمے

‘خاں صاحب قبلہ درشن رانجھن دے اج کرائے تساں’

رات خاب کیہ ویکھناں

رانجھا جوگی آیائے

ہتھ پایا اے آن گل میرے

آنے نکل آئے نیں

کِھچ تروڑی سُو جُگاں دی گل پئی میری راگ مالا

میں ہتھ اوہدا پھڑ گُھٹیا اے

گُھٹی دبی اواز وِچ اوپری جیہی

اینا ای آکھ سکیاں میں ‘‘چل تھانے’’

ہابڑ اُٹھیاں میں

ویکھاں ہتھ سجّا کھبے نپیا ہویائے

تھر تھر کنبدا اے

لمّا ساہ لیائے

لگے پھاہی گلوں اج لہہ گئی اے

نیندر واریاں دی

بَن جاگ اچنبھ کھول اکھیاں آپ وِچ بہہ گئی اے

ویلا گیا پچھانہہ

پیا ویکھناں باہروں دھاڑوی آئے آ دیس مَلّے

سانوں کر آسر کمِیں لائیونیں

ہو دیوتے آپ پُوجائیونیں

حکم کیتونیں اوئے اُٹھ کڈھو امرت

اساں پربت نوں پٹ مدھان کیتا

گل نیترا تال دا ناگ پایا

رِڑک سُر ساگر

کڈھ ست امرت

انگ مڑھے نیں مالکاں حاکماں دے

گاواں رتنی1 ہو اساں بَجھ دربار ڈیوڑھیاں وِچ

امرت تھن چُنگھوائے براتیاں نوں 

ویلا ہور پچھانہہ گیا، ویکھناں میں

مُکھ رُکھاں دے سیوَ کے پَتراں نوں اساں پَھل کیتا

بُل لنگھدی گھڑی دے نال میلے امرت رس پیتا

ہو واء پانی سُر تال ہتھاں وِچوں بول پئے

دال ساگ دا دان لُوں لُوں راگ ہویا

ویلا اگانہہ آیا

کِتے رات پیا کُجھ رہ گیا کِسے دے کول

دل وِچ آئی اوہدے

چنگائے پیا رہوے

اِک دے دو ہو جاوسن کل تائیں

دینہہ پھیر چڑھیا

تھی ہور دا ہور اکّھو اکّھ پِھریا

جاگر سؤن ہوئی

تندو تند سَرنگیاں گُھوک چِھڑیاں

تن تنبوریاں چوں چڑھی تان گُھوکر

جُھٹ جَھپٹا جُگل طبل انگلاں دی

لہہ راج محل اوڑک سَمّ ہویا

چَھتر چھاتیاں تے تکمے کِل ٹُھکے

ڈِھڈیں بُھکھ دے وگ وظیفڑے گئے

وکھو وکھ گھرانڑے پئے تھانے

تن من بگانڑے ہووندے گئے

گئے راج راجے آئے سیٹھ سیٹھی

وکھر کر گھرانے بزار ڈاہے

تن اِک ہٹی من دوئی ہٹی

اندر کھوٹ بھرے باہر لائے لاہے

پلو پل ہُن سوچناں جِیواں مراں 

جاگ رات دی دھراں کیویں دینہہ تَلی-

تیری یاد پھیر آن

دینہہ نوں رات کیتا

تُوں دھی وسنت سَیں پنڈتاں دی

گھر گاون دا گیان بھنڈار تہاڈے

اُٹھن بہن پُرانا میرے وڈیاں نال تیرے وڈیاں دا

سِکھن گھلِیؤں پِتا تائے کول میرے

میں وی سِکھدا ساں پیا اوس ویلے

ایم اے کردی سَیں پئی

بہتی سِک تینوں انقلاب دی سی

بَھن گنڈھ توں راگاں توں گاون گھڑنے

لِکھ جوڑ گواونے سنگیاں نوں پِنڈاں وِچ پِھر پِھر

مینوں یاد ای اِک

‘‘دھرو دھوونائے مالکی حاکمی دا

دل وِچھڑے پھیر ملاونے نیں’’

روز اساں مِلناں 

یاری پکدی سنگھنی ہووندی گئی

میرا جی کرناں تیرے نال جاواں تیرے جوڑ گاواں 

تائے آکھیا اکواریں کر پاسے بَلیّ ہوش کرِیں

ایہہ ای پنڈتاں دی

جات گوت توں باہر نہ اوہناں نہ اساں کدے انگ ڈاہے

کُجھ چِر ٹھہر پھیر اِک دِن آکھیو سُو

جیہڑے کم ایہہ پئی اے پنڈتاں دی

ساڈے وارے نہیوں

کھپے پئے نی وڈکے آپ ایہدے

دسّو

روز کھیہ کھہیڑ حکومتاں نال

دِن رات دا وِرد ‘‘اُچ نیچ اُکھیڑ سبھ اِک کرنائے’’

دسّو

کاروبار نہ رہے، زمیندار نہ رہے

اساں پھیر کیہدے لئی گاونا اے

ساڈا مُل مزدوراں نے پاونا اے؟

پھڑی گیؤں تُوں پھیر

جدوں چُھٹی ایں سِدھی ساڈے گھر آئی ایں

نہ اوہ رنگ نہ رُوپ

پَتلی ہور کالی

وِچ بُھکھ ہڑتال وی کیتی سائی خبرے اوس کر کے

اکھیں گہر گھمبیر

نال اِک چمک ڈراونی جیہی

گل کریں جیہڑی

سِڈّے آپنے تے جاپے نِیجھ ہے دُون سوائی تیری

اُرانہہ پرانہہ دی کر ویلا ٹالیا میں

اَکھ تیرے نال نہیں میلی

تُوں سمجھ گیؤں

پھیر مِلی ناہیوں

تیرے ول جدوں میرا خیال جاوے

چِھڑ پئے کنبنی جیہی

جی کچا کچا

مینوں سار نہ ہوئی توں تے اوہو ای ہیں

اکھ آپنی میری ہے ہور ہوئی

اُتوں ونڈ ہو گئی

گھر سڑ گیا

تُسیں بَوڈر پار ہو گئے

پُتر پوترے میرے اودھر جاوندے رہے

خبراں آوندیاں رہیاں

ہور کٹیاں جیلاں توں کئیں واریں

گھنے بھار چائے

تت آپنے توں رَتہ تِھڑکیوں نہ

سگوں ہور ڈونگھیر توں مان جاچے

کرت ہتھاں دی ہور باریک ہوئی

اج خاب نے چِٹھی لکھوائی او ایہہ

سہی ہویائے وسنت

ہتھ جوگی دا ہتھ اوہ تیرا ای سی

جس لِکھت الوپ پڑھائی مینوں

کجّی آوندی اے دُھند دھندیاں دی جیہنوں صدیاں توں 

1- گاواں رتنی= سمندر رِڑک کے کڈھیاں رتناں وِچ اِک گاں وی سی-