نواں نکور اِک رکشا خالی
خاکی پڑدے کسّی کولوں لنگھ گیا اے
میں ہتھ دِتائے نہیں رُکیا
مگرے اِک پُرانا نیلے پڑدیاں والا آپے آن کھلوتائے
“چلنا اے” میں بے دِلی نال پُچھناں
''چلن لئی تے آئے آں''لاکھا پِیڈا مدھرا ہسیائے
گنگا رام دے کِنے؟''
''پچاسی'' جیویں چھیڑدا ہووے
میں بہہ گیاں
مشین پھیرایا کالا سِر اے
پِچھے گِچی کوئی نہیں اگے متھا وی کوئی نہیں
جیویں کنڈ تے ہانڈی موہدی ماری ہووے،
ایہہ سِر بیوقوفاں دا ہوندا اے، میں سوچناں
باندر تے انسان دے وچکار سٹیج ایہہ آئی سی،
پہلی لال بتی: "ٹویا ٹِبا ویکھ لویں تیری نویں او سوہنیا"
پرے رُکے کسے ہانی نال اوہ ہسیائے
دوجی لال بتی: اوس مونہہ میرے ول پھیریائے
"سارِیاں نوِیاں جے، پُرجا نہیں وچ اصلی، پُچھ لئو"
تیجی لال بتی: "یاراں ورھے ہوئے نیں آپ چلائی اے
اِک کِل دو نمبر نہیں"
میں نیلے پڑدے ویکھاں ہتھ نال گنڈھے تھاؤں تھائیں، چھت وی،
سوا سو توں سو تے وِرلا آوندا اے گنگا رام لئی
ایہدا پچاسی خبرے بھیت اے گھاٹ دے سودے دا،
گنگا رام آیائے
سَو دے کے میں آکھناں "رکھو"
"جوانیاں مان باوا"
اوسے ہتھ اوہ پندراں موڑ کے ہسدا وگ گیائے