”کیہ پیا دینائیں مینوں، جوانِیاں مانے
رکھ ایہہ کولے،
میں تے نہیں کُجھ منگدی کِسے کولوں،
دینہہ سارا تے پِھرنی آں پئی سڑکاں تے،“
”کیہڑے ویلے کِتھوں کما کیہ کھانی ایں
دُھپے پہر کے روز اِتھائیں آنی ایں“
”راتیں پِچھلے پہر اساں اُٹھ تریوے
جِھینیاں گھراں نُوں سوتنِیاں
جھینیاں رل سانُوں ترونہہ نُوں کھویندیاں پنج کنی نیں
اپنے لاہے دھو سانُوں پہریندیاں نیں،
اِتھاں تے بھَوں میں آئے گئے دی تک توں
رنگ ویلے دا ویہنی آں
جِھینیاں نال اوہ سانجھا کرینی آں،
اساں تریوے ہوئیاں اَنر اَناراں
ہور اساڈی جُون دِیاں
نو جایاں دیاں گھراں تے پھُمنی پاوندیاں نیں
اساں ترونہہ دی پِھرت ای نِرت ہے“
”اِک گل پچُھنی سی پر جھاکا آوندا اے“
”پتہ اے مینوں اوس گل دا
پچُھ تُوں جھاکا کاہدا
آکا باکا چِڑی چڑاکا“
”پتہ اے تینوں تے آپے نتار دے“
”میں کوئی ٹھیکدار تے نہیں انر اناری جُون ساری دی
پر اساں تریوے
جُفتر1 ٹھرکی نہیں پئیاں سڑکاں تے بھالدیاں“
”کیوں، لوڑ ای نہیں تہانوں؟“
”اساں خُدائیوں پار تے نہیں ہاں تریوے
نینہہ سنجوگ اے بھوگ اساڈا“
1۔ جُفتر= جُفتی کرنہار-