مونگ پھلی میں مُٹھ پھڑائی صاحب داد نوں،
سکول ویلے دا یار پُرانا
باہر ای ہوندائے
ورھے چھماہیں آوے تاں گپ شپ لمی لگدی اے،
کھائی گیا گل کردا
''مہنگے مرد بدام اخروٹ پٹھان ہوئے انکھی راجپُوت
دند دروازے جھپیٹو تاں ای ترُٹدے نیں،
ویکھو کمین ایہہ کسبن
اُتوں موٹیری کُولی ہوندی ہئی اگے
ہُن پتلیری کھروی اے توڑے
مُنڈیاں کُھنڈیاں دے ہتھ بُھڑک کیویں چڑھدی اے،
مُنڈا کُھنڈا کر جاندی اے تیرے جیہاں بزرگاں نوں وی
کوئی شرم خُدا خوفی نہیں ایہنوں سوَلّی نُوں،
مکھے الحاج مولانا صاحب داد خاں صاحب حجازی جہازی
سواد تے بائی مونگ پھلی دا تُسیں وی لیندے ای او پئے ماسہ تولہ،
مُٹھ اِک ہور پھڑ آہندائے
''ہاں میاں اصلاح پسندی ایویں تے نہیں نا عمل وِچ آوندی
تے ووٹ محترمہ بیگم مونگ پھلی صاحبہ دے
نالے خان بدام اخروٹ صاحب دے
سانوں ایویں ای مِل جاندے نیں؟''