ہُن اپنے گھر دا کم نہیں میں کردی
سِکھ گئیاں نیں دوئے کُڑیاں کردیاں نیں،
چَوداں پاس کرایائے مُنڈا
اوہنوں کم کوئی لبھدا نہیں،
وِیہہ ورھے ہو گئے نیں مینوں
کپڑے دھوتے بھانڈے مانجھے بَوہکر پھیری
ایہہ کن چھانن دا کم وی میرا ماں دا ای دسیائے
دسیا کیہ اوہنوں کردی نوں تک میں سِکھیا،
آہندی ہوندی سی
''ڈھول تے سُندیاں او
چھج وجدا سُنو
تاں رج دا بھیت پچھانو
رَلدا کیویں ہے کن تے کچرا
وکھ کیویں ہو جاندا جے
چھج سُناندا ای نہیں
کر سمجھاندا جے،
ہتھ ساڈے تے تِیلے ایہدے
بُھکھ پتِیلے رجیاں دا رج پکاوندے نیں
کچرا وی ہویا کھچرا
پہلوں کن دی چھان کراوندائے
جدوں ایہہ گُجھ توے تے آوندائے
ہیٹھاں اگ ہو جاندائے
بَجّ لواندا ای نہیں''