’’لِکھیاں پُرانیاں آپنیاں
ہُن آپ نہ پڑھیا کرو
رہن دیو اوہناں نُوں
نوِیں پڑھاک پیڑھی لئی
اوس تے نویاں ہونا ہویا
تُسیں پُران ہو وَیسو
بنھ کے جِلداں وِچ تُہانوں بندوبستِیے
ہنڈیاں نُسخیاں وِچ دھر دیسن
بدھے طریقے پاروں ویلے نال
ردی کر دیسن
ریڑھی واناں نُوں‘‘
’’بھولیو، اسیں کدوں تھئے آں باہر
نوِیں پڑھاک پِیڑھیوں؟
بھول تُہاڈی جِلد بندی دا پئی کریندی اے پربندھ
آؤ تُہانُوں پَنّا پَنّا کر
یے توں الف ول ٹور کھڑئیے‘‘