سڑکاں سُنجِیاں ہوئِیاں جدوکیاں
پکھنُو اَڈِٹھے آن رُکھاں تے بیٹھے نیں
اتنے دِہاکے لُک ہنڈائے نیں ایہناں کِتھائیں
کون جانے،
چِترے بگھیلے وی کِدھرے کِدھرے
واء اَدُھوئِیں چکھدے نیں پئے،
وجیاں بُوہیاں نُوں جھات جھات پئے لنگھدے نیں:
''تڑ گئے او اندراں وِچ
تڑے ای رہو اجے
پل دو ہور اساں مان لیّے
ڈر تہاڈے توں نِترے،
سُننی تُساں تے ہوئی نہ اساڈی
مارن تاڑن توں اَجھکو جے جھٹ
جنگل کرو مُڑ ایہہ جِیون
رل وسیئے''