فرید بھنڈار

بسیٹھی1 اساں پورھیتاں 2 نُوں

کھول کھول کے پئی ڈکیندی اے

ٹِھبیاں ایہنوں پوہندیاں کوئی نہیں

واہنیاں پیراں دِیاں

مندریں مسیتیں گھل دیندی اے سانُوں

ٹَل کھڑکا کے بانگاں گُھکا کے

اپنا شک مُکاون کیتے

لک نِوا کڈھ تیل اساڈا

آکڑ اپنی مڑھیندی اے،

سُکیاں اندراں ساڈیاں وِچ چِھٹ سٹ اپنی

سانُوں ہِک بئے کنوں پئی وکھریندی اے،

تَھوہ تے ہے بسیٹھاں 3 نُوں

رل پورھیتاں ایہناں جِس دم

دُکھ اپنے دا تیل دُھکھایا

اِکدُوجے نال میل ایہناں دا ہو وَینا اے

پورھیا ایہناں دا وکھر4 تھی کے ہتھ اساڈے آونا کوئی نہیں

لک آکڑے ترُٹ فقر5 ہو رل ایہناں نال جانے نیں

چاکاں 6 دی وستی تھی وسنے نیں

ساڈے جھنگ مگھیانے

1۔ بسیٹھی= حاکمی، چَودھر- 2۔ پورھیا= محنت، مزدوری- 3۔ بسیٹھ= حاکم، چودھری-4۔ وکّھر= سرمایہ، کَیپیٹل- 5۔ فقر= فقیر- 6۔ چاک= منگو چارنہار، رانجھے، عاشق-

دِیوا میرا ایک نام دُکھ وِچ پایا تیل

اُن چانن اوہ سوکھیا چوکا جم سیؤں میل

(نانک)