میں آکھیا
"کاکا سَپ وکھاکھاں کِڈا اے تیرا"
اوس آکھیا
"سَپ بابے کولوں ویکھ کے
اسیں منگن نہیں آئے تیرے کولوں
تینوں بِین دے بول سناون آئے آں
دس کِیہ سُننائیں بروا، سندھڑا، دیس تلنگ کہ بھیروں
جے آکھیں تے سوہنی چھوہ دِیاں
جے آکھیں تے پیلو
چلو من دی موج تے چھڈئیے
مینوں ہتھ نال دَس دئیں جِتھے شوہ منیا تیرا"
میں آکھیا
"ایہہ تیرا پُتر اے بابا؟ اجے سپ نہیں پھڑدا لگدا"
بابے آکھیا
"بال تاں ہور وی آہے وڈیرے
ایہہ لبّھا جے لبّھا
اسیں ٹپری واس سداونے آں
جِند تلی تے دھر کے جناور پھڑنے آں
تے سیس نواونے آں باتشہاں دے در تے سوالی بن کے
لے باتشہاں دا اُتار سنگھار بنائیے آپنا
جاں آٹے دی مُٹھ لے کے ڈنگ ٹپائیے
آپ تاں مر مُک جاویدا آہی
پر اگے بال گواچن نہیں آہے دئی دے
ہُن جیہڑا چھوہر وڈیرا ہوندائے
ٹپری چھڈ کے نس جاندائے
تے ہٹیاں اگّے کھلیاں کاراں پُونجھ کے ُ ٹکّر منگدائے
اِک لبّھا رہ گیائے جاگ جوگ دی
ایہنوں بِین دا چَس اے شوق جناور کیلن دا نہیں
آپ جُو ہویا سَپ دا بچہ باتشہو
ویکھو لَٹ لَٹ کردیاں اکھیاں ایہدیاں
تے کیویں رکھدائے چاء کے دھون ملوک جیہی
ایہدا ہے تاں تُونبا نِکڑا جیہا
پر جد پواندائے ساہ سپولئیے دا تے جھال نہیں جاندی جھلّی"
میں آکھیا
"تاں تے بابا اسیں نہیں سُندے متے سُندیاں سُندیاں لڑ ای جاوے سپ دا بچہ"
بابے پٹکا سر توں لاہ کے گل وِچ پا لیا
تے اُٹھ کے کھلو گیا
اکھے سُن باؤ
سَپ الف جے ہستی آپنی بے واچیاں ہوئیے غیر
سَپ وسّے نیڑے شہ رگوں رَت وِچ سرڑ دی لہر
سَپ اوہو ذات الٰہ دی جیہدے لبھن ہتھ نہ پیر
دن رات سُکنجاں ایہدیاں پَھن سورج سِخر دوپہر
سَپ قم باذنی فقر دی جیہڑی ورجیاں قہر کرے
سَپ چِٹّی لاٹ پریت دی دُھواں رنگپور شہر کرے
ایویں سمجھ ایانا چھیڑئیے ایہہ محرم کُل جہان
ایہہ کھوٹے کھرے نکھیڑدا ایہو کلّر وِچ نشان
شک کرکے وَیر سہیڑئیے ڈنگ چنتا جھورا زہر
اوس پانی مول نہ منگیا جیہدی اکھیں آوے گہر
ایہدا گھڑی وساہ نہ کھاونا ایہنوں میلے ساہ دی کیڑ
پٹکے نال اوہنے پُونجھیاں اکھاں تے مُڑ کے بھنجے بہہ گیا
اساں کِیل کے کِیڑا کر لیا ساڈی مِٹّی نال ایہہ ہوگیا مِٹّی
ہُن پا پٹاریاں اندر تھاں تھاں پھرنے آں
تے اُچیاں بانگاں چانگاں دے کے کُوڑ دے مجمعے لاونے آں
ایہنوں مریا مُکیا ویکھ کے تیرے جیہے سیانے
دھیلی پَولی آپنے سر دا صدقہ سانوں دے جاندے نیں
جے دیو رُپیّہ اِک تے منکا گل وِچ پالئو
آہو منکا، ساڈا چِھلڑ کُوڑ دی ماتا دا
ایہنوں گل وِچ پاکے سُکھ دی نیندر سوں جاؤ
وِس نوں وِس نہیں چڑھدی
اَج گھر تیرے آیائے لبّھا باؤ
اَج بول بِین دے سُن لے
بھلک دا کِیہ بھرواسہ
جس دِن ایہہ وی کار دے شیشے تھانیں تینوں نان کواب پھڑاون لگا
اساں تینوں کہن سُنن نہیوں آونا