وارث شاہ دے میلیوں نکل ٹُرِیاں
وگ تگ جاندِیاں، کُجھ پِچھے رہن پئیاں
اَڑئیے ایہہ میلہ وارث شاہ دا نہیں
توڑے ہر میلہ وارث شاہ دا اے
وارث شاہ ویلے سیپ اُجڑی اے
لَبھ جُڑ گیا اے-
‘اسیں رَب کیہ جاندے بَھین پاڑا’
کرنی
سیپ سیوا، اَن اُگان سیوا، ان کھان سیوا
ہُن سیوا نہ رہی ڈھب ہو رہی
کرنی کرنی نوں نہیں ہُن دان ہوندی
دم وٹنی ہو دم کھٹدی اے
کرنی پریت نہ رہی لبھ ہو رہی
سیپ کم تھئی تے کمین کمّی بوہل ونڈ سرکار ججمان ہو گئے
کرن ڈھون ہارے سَت ہِین تھئے
ویہل مان بلوان ستران ہو گئے
بھاجی بھاگ ناہیں لاگ جاگ ناہیں
ساک ہان نہ رہے دھگان ہو گئے
ایہو ویلڑا جے
جدوں پکڑ ونجھلی کچھے مار جُتی
رانجھا ہو ٹریا وارث شاہ جیہا
توڑے ہر ویلا وارث شاہ دا اے
ایہو ویلڑا جے
دھر داتری وَڈھ گوائیاں جو
دِیوے سِیس دے بال کے تَلیاں تے
ہو دُون سوائیاں آئیاں سو
کاڑھ دُدھ سیوا بھور میوہ جو کھاوندے کِھیر بیٹھے
اُلٹ گئے
سینہڑے ہور آئے
جَنی کھنی نے سجن دے بھیت پائے
رناں لڈن نوں چھوڑ کے ہیر تھیاں
بیڑی واڑ بیلی پنج پِیر تھیاں
بیڑی رانجھنے دی بنی جنج بیٹھک گڈاوڈ امیر فقیر بیٹھے
عزازیل مُڑ عرش نوں دھاوندا اے
کون پچھدا اے کیہڑی تھاؤں دا اے
ایہو ویلڑا جے
انہد ناد مسیتڑے وجن لگے
ناتھ ہو چیلے ماہی مُنڈیاں دے
ٹِلہ ڈھلن لگے
ویلا تیغ بہادراں غازیاں دا
ویل میلڑا کربل نمازیاں دا
ایہو ویلڑا اَنت وی آد وی ہے
نارد جُگ جو کال جُگاد وی ہے
ایس ویلڑے ای چِڑیاں باز تروڑ کے کہن پئیاں
‘‘ایہو لالئیے چُنج تے کھنب نونہدر بازا کاج نہیں چڑی دے ساج سَرنا
نالے ساج ناہیں تے سواد ناہیں’’
نی میں کیہ دساں کِتھوں ٹُریاں اسیں کیہڑے ویہن پئیاں
ایہو ویلڑا جے