ساڈیاں بزرگاں ایہہ مکان پوایا،
پنجویں منزل تے
ایہہ دروازہ باہر رکھایا،
والدہ دسدے ہوندے سن ایہہ باہر اُڈاری لاون لئی اے،
والد فرماوندے سن
ہیٹھوں لنگھدِیاں اکھیاں نُوں
ایہہ ہفت افلاک دی سیر کراون لئی اے،
کل شامیں میں بیٹھاں اُونگھ جیہی آئی اے،
لگّا اے دروازہ کھول میں نِکل گیاں
پانی پانی ہر پاسے
تردا تردا ہور کِسے دروازے جا وڑیاں،
اگے اِک خاتون کھڑی اے
''تُوں، بدیع الجمال پری''،
''آ سَیف ماہی''
چانے میرے اوس لاہے نیں
لایائے مسالہ
پاء کڑاہی تلیا اے،
کھاون بیٹھی اے دسترخوان تے
''ہؤ،
مچھی تے نہیں،
تُوں تے بندہ ایں،
آ پؤ پلنگ تے میرے،
تَردا تَردا تھک گیا ایں،
ہم بِستر ہوون لئی اوہنے لباس اُتاریا اے،
ویکھاں، مگرمچّھ،
گُھٹ چِیک میں سِینے اندر اُٹھ بیٹھاں،
اندر وار دروازہ لگے کُھلیا پیا اے
باہر وگدی رات دُھر اندر جھاکدی اے پئی