فرید بھنڈار

میں تے لاٹُو شہر چ بھوندے بھوندے اکّ گئے

شہروں باہر نوں چل پئے

باہر جا کے کلّے بہہ گئے

بیٹھے بیٹھے بور ہوئے تے پہاڑ توں ہیٹھاں ڈھل پئے

ڈھلدیاں ڈھلدیاں پتھراں دی گل ٹُر پئی

پتھراں دے وَل ویہندیاں ویہندیاں لاٹُو آکھن لگا

پورے غار وجود، کیویں آپنا آپ اتارے کوئی

میں آکھیا، پہاڑ چوں ٹُٹ کے وکھرے ہوگئے

ہُن راتیں ٹھردے ہون گے کلّے

پئے پئے بور وی ہوندے ہون گے

پر کلّے نہیں نہ

ہتھیں دبدے نیں کُچھڑ کھڈائیاں لمّیاں چیلاں

تے اگّوں چُکدے نیں بال دھنگاڑے

چھ چھ مہینے برفاں نال رہے گلوکڑی

پھیر ہون ہواواں نال ملاحظے دُھپ نال میلے

گالھڑ کِرلے یار ایہناں دے

آہرے لگّے دن دے دس دس پھیرے پاوندے

پُوچھ بھواوندے رنگ وٹاوندے

پتھراں دے وَل ویہندیاں ویہندیاں لاٹُو آکھن لگا

پُورے غار وجود کیویں آپنا آپ اتارے کوئی

میں آکھیا اوہناں دی بولی ہور اے

آپنے آپ نوں کھور کھور کے کنڈھے بھور بھور کے آپنے

بندیاں رُکھاں جانوراں نال آپنی سانجھ بناوندے نیں

کُھر کُھر پتھر ریتاں ہون تے ریتاں جُڑ جُڑ پتھر

تَھل کَل تے پربت بھلکے

پتھراں دے وَل ویہندیاں ویہندیاں لاٹُو آکھن لگا توں بکواس نہ کر

میں نہ اگّوں بولیا تے اوہ چُپ جیہا کر گیا

اِچراں نوں اسیں ڈھلدے ڈھلدے نالے اُپّر آگئے

کنڈھے تے اِک وڈا سارا پتھر پیا ہویا سی

کالا کُولا نِگر نرویا

اوتھے لاٹُو نوں خبرے کِیہ ہویا

اِک دم اوہنے ٹائی کھول کے اودھر ماری

کوٹ قمیض تے پینٹ تے بوٹ جراباں

سبھ کُجھ لاہ سٹیا

تے ننگ مننگا پتھر نال پلّم کے لمّاں پے گیا

میں آکھیا

اوئے سُورا ایہہ کِیہ کرنائیں

اینویں ٹھنڈ ٹُھنڈ لگ جائے گی او

میں ایدھر اودھر ویکھاں پیا تے اوہنوں ہُجھاں ماراں

پر اوہدے بھانے میں اوتھے جیہا ہویا جیہا نہ ہویا

پتھر نال اوہ جپھی پاکے نِمھا نِمھا پیا گُڑھکے

"میں تے تیرے نال ویاہ کراونائے

تیری میری ذات نہیں رلدی

مینوں تیرا ای عشق سُکھاونائے

سونہہ رَبّ دی

میں تے تیرے نال ویاہ کراونائے"