ہانڈی چُلھے چڑھا آوندی اے رُونی
متھیوں وگدا مُڑھکا وکھاوندی اے:
خُون پسِینہ اِک ہوون جیہنوں آہندے او
ایہہ نہیں اوہ؟
سٹھاں توں اُتے ہو گئی آں
گھر نہیں جے اپنا بنایا اجے تائیں
کرائے تے رہنی آں
مُڈھوں مسِیحی گُجر خانی
گِرجیاں والیاں دے دعائیں ٹوریا اے
آپ حویلیاں والے ہو کے
دِھیاں پُتر امریکہ وسائی آئے نیں،
گھر گھر کم کیتا اے میں ہانڈی روٹی دا
گھر بُوہے والی آہندے نیں مینوں
دھیان جو رکھنا ہر شے دا،
گہنا کپڑا ڈھیر ویکھیا، اگانہہ پچھانہہ کوئی چیز نہیں ہوون دِتی،
حکیم سی حق باہُو دے ڈیرے والا
ایڈی لمی چِٹی داڑھی
گھوٹ دوائی کر ممیائی ویچنی
لکھاں روک1 سمیٹنی،
دیگاں پُلاء تے زردے دِیاں ورتاونیاں
ڈھیر چڑھاوے چڑھنے
حق باہُو دے ناں دے،
ست ورھے میں اوتھے کم کیتا
بائی ورھے ہُن ایتھے ہوون تے آئے نیں،
کھسم میرا جُوئے دی گیجھے جِیوندا ہا
اِک واری مینوں ای ہار بیٹھا
جِتیا جیہنے اوہنے ویچی
جیہنے وہاجی اوس نِجھائی
تُوں رُونی
مُڈھوں گوانڈھی ماپے ساڈے
کٹھے کھیڈے پلے آں
مینوں گھر پرتا گیا
کھسم میرا مینوں بالاں کول بہال جپانے دھایا
پرت نہ آیا
پُتر میرے نوکریاں پئے کردے نیں
مینوں پچُھدے گھٹ ودھ ای نیں
دِھیاں میں پنجے ویاہیاں
آپو اپنے گھریں پواڑے ڈھوندیاں نیں
دساں باراں دے بال کرا کے
اِک نے طلاق لئی اے
میرے کول بس آن کے روندیاں نیں
میں تے ایہو آہنی آں
1- روک= نقدی-
نی رل بہہ گولو
کتنا چِر اسیں ایہہ ورتارا جرنا اے
جیون تے ہُن ایہنوں مُکا کے مرنا اے