[بِشکی توَلُّو یار دوئے
گلّاں پئے کریندے نیں ]
توَلُّو: گِنیندے ماڑے ای آئے نیں اوہ
واریاں بدھّی،
بے دِھیانے ہو ونجن جے
پَل چِھن لئی
تاں اچیتوں سرک
دبَلّی ستیا اوہناں دی
لہہ کَھبّے پَیریں
ٹِھبّی تھی
وڈیاں وڈیاں رُستماں دی
کنڈ لوا گِھندی اے
بِشکی: ایہہ کیہناں دی یار توَلُّو
گل تُوں پیا سُناونا ایں
توَلُّو: اپنے جیہیاں دی
ہور کیہدی؟
بِشکی: تے اسیں وی تینڈے جیہے نہیں؟
وت کیہڑی وکھری جُونیں
سانُوں پیا دھرینا ایں؟
توَلُّو: ایہہ جیہڑی کیتی اے نا میں
ایہو جیہیاں گلاں دا ناں
ہلُون سلُونا ہوندا ای……
لَے، تائی گاماں آ گئی او
پچُھ گِھن ایہنوں
(گاماں بہہ گئی اے کول)
گاماں: کیہڑی پچُھ مینڈے لئی
اج سُغات تیاری جے
بِشکی: تائی، گل جیہڑی کیتی سُ سُن نا
گاماں: سُنی ہوئی اے مینڈی
بِشکی: آہندا ای
اوہدا ناں ہلُون سلُونا ہوندا اے
گاماں: صدقڑے،
تے ہور کیہ مینڈے جیہیاں
پکیندیاں آئیاں نیں مُدتاں دِیاں
بِشکی: تائی، ایہہ''اوہ''کون نیں
ماڑے جیہڑے گنیندے آئے نیں
گاماں: تُسیں، ہور کون
بِشکی: تے ستیا ساڈی
چیتیوں کِھسک
اچیتیں کیوں وڑ گئی
گاماں: دَبلّی جو اوہناں
بِشکی: کیہناں
گاماں: ویہاری ملواناں، ہور کیہناں،
کارِندے جیہناں دے تُسیں بن گئے
چِت چیتا اپنا اوہناں دے سپُرد
تُساں کیتا
توَلُّو: ہائے، جے چار گھڑیاں
بے دھیانے ہو ونجیئے
گاماں: چار گھڑیاں؟
نانہہ
دھیان ویہاری دھندیاں توں لاہو
رل کے سارے،
مَلّ ویہار مُکاؤ
آپے وجّو تھی کے طبلہ
آپے اُتھلّ دا راگ تھی کے
اپنے آپ نُوں گاؤ
بِشکی: جو کریندے او
سوئی کراری ہوندی اے
کیویں پکیندے او
گاماں: ہتھ مینڈا ایہہ ہانڈی اے
دُوا پانڈی اے
دوئے اُدھرے ہوئے نیں ویہاروں
کر دینائے ایہناں اِک ٹبرا ایہہ کُل جہان
لاہ کے پاسے دھرنے نیں
وکھرپ دے سبھ نِشان
بِشکی: نہ کوئی بُڈھڑا نہ جوان
نہ مردانا نہ زنان
نہ یہودی کوئی عیسائی
ہِندو سِکھ نہ مُسلمان
توَلُّو: جو سِینہ سوئی کنڈ
جیہڑی ونڈ
سوئی اکھنڈ
گاماں: جو ہلُون سلُونا
سوئی کِھیر سِیر ہوئی
سارے: ہِیر ہوئی رانجھا
رانجھا ہِیر ہوئی
کُل خلق اپنی تھئی آپ مُرید
آپے کُل ہو اپنی پِیر ہوئی