پنج پُھل موتِیئے دے
دو نِکڑے ترے رتا وڈیرے،
چھیواں وِچ گُلاب،
پنجاں کنوں موٹیرا اوہ وی بہُوں نہیں،
پِرچ وِچ دھر ساہویں گئی اے مائی جھرنی،
ویہناں پیا مُونہہ پُھلاں دے لتھے،
پچُھناں
چِٹیاں اُنگلاں ہو تُساں
وِچ ایہہ لال تلی
کہ پنجاں گھراں دی سانجھی گلی،
ویہندیاں میرے اوہ آئی اے
کِیڑِیوں ادھی، لاکھی
اصلوں روال جیہی،
ڈھکِیاں پتِیاں دِیاں
چڑھ ڈھل کدھرے نِکل گئی اے،
سنیہڑا جَھوِیں واشنا دا
متاں بِیں کر کھڑیاس بھوئیں کَنے