کلی چوتھی
واری: لوء شاہی محل دی شام والی
ویڑھا ملکہ دا، پِچھے رنگ محل
سرو پُھہارے
اوہا گولی کھلوتی اے
واج ماردی ملکہ اندروں آوندی اے
ملکہ: (اندروں)لالو… لالو… (باہر) لالو…!
لالو، کیہ ہویائے تینوں
لالو: تینوں کجھ نہیں ہویا؟
ملکہ: لالو ہوش نال بول- تُوں تے اِنج نہیں کدیں بولی
لالو: مینوں ہوش اے چنگی
مینڈی تنخواہ ودھا
نہیں تے اج توں میں وی ہڑتال تے آں
ملکہ: ہائے، ایہدی واقعی ہوش ٹکانے نہیں رہی
نی تُوں تے بزار ہائیں گئی نہیں؟
تنخواہ، دسو، بیوقوفے
تینڈی کیہڑی تنخواہ اے، نوکر ایں تُوں؟
ستاں پُشتاں توں بئی ساڈے کول او تُسیں، ساڈے آپنے او
ساڈیاں گھراں دے فرد او، ہَیں
لالو: ویلا لد گیائے ایہناں کہانیاں دا
بُھلی ودی ایں متاں
آپنی محنت دا کھانی آں ہتھیں کر کے
مینوں آپنی محنت دا مُل چاہیدائے
ہر شے مہنگی اے، اساں ای سستے رہنائے؟
ملکہ: ہائے، نہیں دماغ ای چل گیائے غالباً شوہدڑی دا
مہنگے سستے نال تینڈا تعلق کیہ اے، ہَیں
کِس چیز دی کمی اے تینوں، دسیں
جو میں کھاواں اوہ تُوں کھاویں
جو میں پاواں اوہ تُوں پاویں
رہویں تُوں شاہی محل اندر
ویاہ تُوں آپنی مرضی نال نہیں کریندی
مینڈی خدمت وچ فرق نہ آ ونجے ہے نا
ویسے عمر تینڈی کوئی خاص تے نہیں، مینڈے کولوں
سال پنج ای وڈی ایں تُوں کہ چھی، نہیں پنج
میں تے سمجھنی آں ایس ضد نے تینڈے تے اثر کیتائی
کیہ خیال ای سُلکھن سائِیس ولوں
کواریاں مارنا ای اوہنوں بھیڑئیے، ترس کر کوئی
لالو: مینڈا ماملہ اے، تینڈا دخل نہیں کوئی
ملکہ: ہائے، دخل کیوں نہیں لالو
تینڈی ماء نے دُدھ نہیں پوایا مینوں؟
مینڈا تینڈے اُتے ماء پیو نالوں وی زیادہ حق اے
تُوں تے جنت مکانی اماں جانی نے مینڈے جہیز وچ دِتی ہوئی ایں
لالو: ایسے جال وچ پھاہ کے
لوکاں دی محنت مریندے او نا
میں تے کھوجے دی ہٹی تے گئی آں اج اکھاں کُھل گئیاں نیں
تُسیں قلعے پویندے او، لوک دے ڈکنے کان
بُرکیاں کھس کے لوک دے مُونہہ وچوں
ساڈے چم دِیاں جُتیاں ساڈیاں سِراں چ مریندے او
آپنی محنت ہُن لینی او میں پوری، گِن کے پِچھلی وی
ستاں پِیڑھیاں دی
واری: اندروں باتشاہ آوندائے، ملکہ نیوندی اے
لالو سدھی کھلوتی اے اُنج دی اُنج
ملکہ: (نیو کے) ظل الٰہی
باتشاہ: کیوں، طبیعت ناساز اے جانِ من!
ملکہ: نہیں، کجھ نہیں
باتشاہ: کجھ تے ہے
ملکہ: بڑی بیزتی کیتی اے ایس لالو مینڈی، تُوں تُوں کر کے گھنٹہ بولی اے، آپنی محنت میں لینی او پوری گِن کے ستاں پِیڑھیاں دی- تُسیں لوکاں دی محنت مریندے او
باتشاہ: درست ای پئی کہندی اے جانِ من
ملکہ: تُسیں مینڈی مزید تذلیل کرن آئے او
باتشاہ: غصے دی گل نہیں جانِ من
محنت منگنا حق انسان دا اے
ساڈا، مینڈا اور تہاڈا بطور حاکم
ایہہ فرض اے کہ حق دئیے پُورا پُورا
ملکہ: خدایا!
باتشاہ: وقت بدلدا پیا اے جانِ من، اوہ دستور
ساڈے آباؤ اجداد والے
اوہناں نال ای متروک منسوخ تھی گئے
ساڈے آباؤ اجداد کولوں لوکاں جو وی منگیا اوہناں دِتا
اج ساڈے کولوں لوک جو منگ رہے نیں
اساں دیسائیں اوہ اساں دیسائیں
حکومت کیہ اے، خدمت
جو لوک منگن دیو
اج عوام ساڈے باشعور نیں، ترقی منگدے نیں
بہتر معیار منگدے نیں، بہتر علاج خوراک رہائش تعلیم،
کیوں نہ منگن، ایہناں دا حق اے
دُکھ سہنا ای ایہناں دا حق تے نہیں
ساڈے وسائل گھٹ نہیں، پیداوار گھٹ اے
پیداوار ہزار گنا ہو ویسی، پیسہ بناون دی کُھل ہووے
پیسہ لاون والے پیسہ لاون
کاروبار ودھے، محنت والیاں دا حق وی نال ودھے
ملک خوشحال، اسیں سُرخرو
خدا کولوں آپنے ضمیر کولوں
فکر نہ کر لالو
میں درباروں آ رہیاں، تنخواہاں دُگنیاں کرن دا اعلان کر کے
تینڈے دل دی آواز میں سُن چُکیاں
انقلاب، انقلاب
میں کل صبح دُور رس اصلاحات دا فیصلہ کرن والاں
اعلان میں صبح کرنائے
دیوان خاص توں باہر کوئی جاندا نہیں
ملکہ عالیہ وی نہیں شاید
پر تُوں سُن لے
تینڈا حق اے
کل صبح توں کوئی وی چیز
ایہہ زمیناں سراواں ایہہ کارخانے کوئی چیز
شاہی ملکیت نہ رہسی
اِک آزادی تے اِک ذاتی ملکیت قدرت دے دو ای اصول نیں بس، بلکہ اِکو اصول اے، ذاتی ملکیت نہیں تے آزادی وی نہیں
شاہی خزانہ یتیم خانائے؟
ہر شے منڈی دیاں اصولاں تے چلسی نہ ہُن
جیہڑا لاوے اوہ کھاوے
اِجڑ ویہلیاں دے مُفت پئے پالو
پیداوار منافع سرمایہ کاری، پیداوار منافع سرمایہ کاری
ساڈا کم انتظام
بہترین انتظام
اج ہور بہتر کل ہور بہتر، ہور توں ہور بہتر
لالو: مینڈا حق مِلسی؟
باتشاہ: سبھ توں پہلاں
ملکہ عالیہ دے سبھ توں نزدیک تُسیں
لہٰذا سبھ توں پہلاں
میں درخواست کرناں ملکہ عالیہ نوں
کہ تہاڈے معاملے وچ کل صبح تک دا انتظار نہ کرن
ہُن توں آزاد کر دین تہانوں
ملکہ: مرضی ظِل الٰہی دی مینڈی مرضی
باتشاہ: آفرین
اج دی زبان وچ تُسیں آکھو، مرضی عوام دی مینڈی مرضی
ملکہ: مرضی عوام دی مینڈی مرضی
باتشاہ: آفرین
آزادی توں بعد حکومت ولوں مُلک اور قوم ولوں
لال جان دا تہانوں خطاب!
واری: تاوڑی ماردا اے باتشاہ، تمغہ تھال چ چائی غلام آوندائے
باتشاہ: تُوں ہڑتال تے نہیں اوئے
غلام: عالی جاہ تنخواہاں ودھ گئیاں نیں
واری: تمغہ چا کے لالو دے گل پاوندائے باتشاہ، ملکہ لالو نوں چُمدی اے
ملکہ: خطاب مبارک لال جان خانم
لالو: مینڈا حق
باتشاہ: پوری گل سُن لئو لال جان خانم
ایہہ خطاب احسان نہیں، تہاڈا حق اے
ایہہ خطاب ناں اے اوس نوِیں شخصیت دا
تہاڈے وچ اج جیہدی میں چمک ڈِٹھی
تہاڈِیاں اکھیاں وچ رنگ رُوپ وچ تہاڈے سریر دے وچ
اج رات تُسیں لال جان خانم
مینوں میزبانی دا شرف بخشو
ایس سلطنت وچ، ایس محل دی اِک اِک چیز دے وچ
تہاڈی محنت دا حصہ اے
تہاڈی محنت اج تہاڈی ملکیت تھی گئی
مینڈی ذات دے وچ وی تہاڈا حق اے
واری: باتشاہ نِیوں کے لالو دا ہتھ نپدائے
آپنی شال لاہ کے
ملکہ لالو دے سِر اُتے پاوندی اے
کُجھ اچنبھے کُجھ سہم اندر ڈَور بَھوری
لالو باتشاہ نال ٹُردی اے، رنگ محل
بُوہے کُھل کے بند ہو جاوندے نیں
ملکہ ہسدی اے ہس نچدی اے
ملکہ: واقعی نواں دور، بالکل نواں دور
زبردست زبردست!
لالو گولی نوں اج ستاں پِیڑھیاں دی محنت دا حق مِلسی
پورا گِن گِن کے
محنت حق حکومت سرمایہ کاری
پیداوار شراکت سرمایہ کاری
(سینتاں نال نکھیڑدی جوڑدی اے)
دِنیں میں تے تُسیں لال جان خانم
مِل کے خوابگاہ واسطے نویں پردے
نوِیاں چادراں ویکھسائیں، مزا رہسی، نہیں؟
واری: ہس نچدی اے- اچن چیت غلام نوں گولدی اے
اوہنوں گُھوردی اے- تاوڑی مار کے اوہنوں وگاوندی اے
اوہ ہلدا نہیں
ملکہ: ڈورا ہو سکنائیں پر انھا تے نہیں
غلام: ماف کریو حضور مینوں سمجھ نہیں آئی
تُسیں واہ واہ والی تاوڑی ماری اے کہ مینوں آکھیائے جُل
ملکہ: نواں آیائیں تُوں
غلام: نہیں حضور
ملکہ: وت یملائیں- مچلائیں
واہ واہ والی تاوڑی (مار دسدی اے) سدن والی تاوڑی (مار دسدی اے( دفع دُور تاوڑی (کول ہو کے دسدی اے کن دے نال)
غلام: جُلاں
ملکہ: تینوں فرق پئی دسنی آں کُوڑ مغزا
غلام: ماف کریو حضور مَت حاضر نہیں اج
ملکہ: تنخواہاں دُگنیاں ہوون دی خوشی نال، ہیں؟
غلام: تنخواہاں دی خوشی تاں کھوجے نوں اے
تنخواہاں دُونیاں ہوئیاں بھاء چَونے ہو گئے
ملکہ: تُوں تے گُنگا وی نہیں- ناں کیہ اے؟
غلام: سُلکھن
ملکہ: تُوں سائِیس نہوں آہیں
غلام: آہیا- ہُن نہیں پر
ملکہ: ہُن کیہ ہویائے
غلام: چھانٹی
ملکہ: اوہ کیوں
غلام: گھوڑے پرائیویٹ ہو گئے نیں
ملکہ: تے تُوں ایتھے لال جان نوں تمغہ پوان آیائیں
غلام: گولی مار چھڈو مینوں گولی مار چھڈو، میں ایہہ ہنیر نہیں ویکھ سکدا
ملکہ: ایہہ گل تے بغاوت اے
کل تائیں ایس گل اُتے واقعی گولی دا تُوں حقدار آہیں
ہُن سرکار کول گولی کِتھوں
اسلحہ سارا پرائیویٹ ہو گیا اے
اکھاں دھو سُلکھنا نوِیاں کر- نویں دور نوں ویکھ
آزاد تُوں ہو چُکیائیں
اندر جا
تمغہ لے کے آ
تینوں مُلک اور قوم ولوں
راجہ سلکھن زماں دا خطاب دیواں- تینڈا حق، ہَیں؟
اج دی رات تُوں مینڈا مہمان ہوسیں
لال جان خانم
اج رات مہمان شہنشاہ دی اے
کل رات
راجہ سلکھن زماں دی مہمان ہووے کون آکھ سکدائے
کون، ہَیں؟ کل رات- اج رات
جا تمغہ لے کے آ کیہ پیا سوچنائیں؟
غلام: سوچناں
مرن کیہڑا سکھالا اے
شاہی تکمے نال پھاہ لے کے
کہ پرائیویٹ گولی نال، راہ جاندیاں
واری: ملکہ تاوڑی مریندی اے
سُلکھن نکل جُلدائے، ساہمنے بوہیوں باہر
ملکہ: ہے کُوڑ مغز، میں تے واہ واہ دی تاوڑی مرینی آں پئی
واری: اچن چیت انھیرا اِکو واری