بیبا نہ میں انب نہ ٹاہلی
رس چس نہ بالن بالا
لَین کوئی کیہ آوے،
رل بیٹھن دیاں تھاواں ہور ہُن
چھاواں ہور ہوئیاں نیں،
وِرلا بال ہیں کوئی
جو آن حیران کھلا مینوں ویہنائیں
تینوں اک بھیت دیاں میں اپنا؟
بس ایویں جی پیا کردا اے،
جایاں جدوں میں
بھوئیں آہندی اے"اَڑیا
سِر نوں پیر بنا تے سِر کر پیراں نوں "
میں ہس چھڈیا
مت بُڈھڑی دی ماری گئی اے،
جوانی گُزر گئی
رات اک آئی،جاپے پیر نہیں جائیں
اُڑ میں ٹوہن لگاں
لمکے وال بھوئیں نپ چِھکے
سِر پیر اک چا کیتے
اچرج بھوگ ےتدوکا لگائے
میں بھوئیں وچ بھوئیں میرے وچ
پل سنجوگ دا ہو کھلیاں نیں صدیاں