''بتی گئی ہوئی سویر دی
شِکھر دوپہر ہوئی پئی اے''
''بھڑکی تینوں کیہی لگی ہوئی اے
ٹھنڈے اندر وِچ بیٹھے نُوں،
وِسر گیائے تن تیرا متے اوہ ویلا
جدوں وڈکیاں تیریاں
بدھے چھتِیرِیں جھنڈیاں دی واء دے
ہُوٹے پئے لینے،
تُوں اُٹھ سردل تے آونا
مُڑھکے گڑُچیاں ڈوری کِھچدیاں کول تُوں بہہ کے
ڈوری نُوں ہتھ پاؤنا:
’سَوں جاؤ تُسیں ہُن میری واری اے‘،
اوہناں چُک ادب نال تینوں اندر دھرنا
آپ ڈوری مُڑ پھڑ کِھچنی،
یاد ای
گلی گلی وچ پیروں ننگے
چُھوہن چُھہائی کھیڈدیاں مُنڈیاں وچ
اِکدو جماتی تیرے وی ہونے
تک اوہناں تینوں اُپروں جھاتدیاں
ہیٹھوں ہتھ ہلاونے
دل تے کرنا تیرا
ڈھل رل کھیڈاں نال اوہناں دے
سنگ تُوں بیٹھیاں تاکی وِچ ای رہنا،
کِھچ تینوں بَھیناں سردخانے وِچ کھڑ کے
بوتل ٹھنڈی پیاونی،
راتاں ویلے ہُسَّڑ مارِیاں مائیاں کولوں
کہانیاں سُندیاں پکھی کھوہ تُوں اوہناں نُوں جَھلنی،
اُتر کے اے سی والی گڈی وِچوں
کدیں ہُن ویکھ تے سہی
ہووے چونک کِسے وچ کوئی ہار ویچدی اوہناں وِچوں
تے وردی پائی کوئی جماتی تیرا
ٹریفک پیا لنگھاوندا ہووے''