بنچ تے بیٹھا پڑھناں
گالھڑ آئی اے
بُھنجے پئی کوک دی نلکی
اگلیاں دوہاں ہتھاں نال نپ چائی اے
کوئی پَھسیا ترُبکا چِھکُو اے
کہ مُرلی وجاون لگی اے ایہہ ٹپری واسن
چور اکھیں اسیں اِک دوجے ول ویہنے آں
اچیتی اکھ مِل گئی اے
نِکی جیہی اک لہر سلیٹی گھاہ دریا وچ پِھر گئی اے
ہُن ساہمنے رُکھ تے بیٹھی گُھورے
“رَکھ سُغات ایہہ جُوٹھ پرائی
نہ ایہہ کھیڈ نہ کھاجا
چَٹ سَٹدے او نالے تاڑ وی رکھدے او”