ایہہ گل اے سن سنتالی دی،
ایم بی ہائی سکول وِچ
پنجویں جماتے پڑھدیاں
ورھا ہو گیا اے
شہر اساڈے کوئی کَھیہہ کھہیڑ نہیں ہوئی
کِسے رنگ دی،
اسیں سارے جماتی مِل کے پڑھدے رہنے آں،
مولوی محمد دِین
سانُوں انگریزی پڑھاوندے نیں
تے ماسٹر نرِندر ناتھ حساب،
سیاست شُغل اے،
مُسلم لِیگ احرار کانگرس،
خاکسار تے ہندو مہاسبھا
مُنڈے جُوڑیاں 1 بدل بدل کے
چُونڈھی دھپھہ کر کر1،
اِک دُوجے نُوں سد کے لوٹا
1- جُوڑی: پارٹی-
- چُونڈھیدھپھہ کر: کھیڈ چ رلاون دی رسم-
ہسدے کھیڈدے رہندے نیں
’تُوں وی لوٹا، میں وی لوٹا،
مُونہہ اے تیرا مُسلم لیگی، کانگرسی اے ٹُوٹی
اندر چمچہ پِھردا اے احرار دا،
ڈِھڈ اے تیرا مہاسبھائی
تَھلّا خاکسار دا،
بُھڑک کے ایہدھر
بُھڑک کے اوہدھر،
نہ کوئی کھرا تے نہ کوئی کھوٹا‘،
عِیداں ہولیاں
بسنت وساکھیاں اتے دوسہرے،
ڈوراں لگدیاں نیں
پیچے پَیندے نیں
بو کاٹے3 جد ہو جاون
تے کوٹھیاں توں بھنگڑے لُٹ دے
3- بو کاٹا: پیچے وِچ گُڈی کٹی جاون-
وِچ بزاراں لہندے نیں،
گھرو گھریں اسیں جا کے یاراں آپنیاں دے
نچنے گاونے آں،
وڈیاں دِیاں وی
پُرانیاں یارِیاں نیں
پگّاں چُنیاں وٹاء کے
بھَین بھرا سبھ بندے آئے نیں
ماسِیاں پھُپھیاں چاچے مامے ساڈے
ساریاں مذہباں وِچ نیں،
مٹھیائیاں جوڑے ہار سنگھار
ونڈِیندے نیں پئے
دینہہ دیہار،
میلیاں تے مِل مِل جپھیاں پیندیاں نیں،
مہندیاں سُرمے
ٹِکے مَولِیاں
کڑے جوڑے
لہندے پَیندے رہندے نیں،
مندراں مسِیتاں
گرجیاں گُردواریاں وِچ وی
رل مِل پھیرے پَیندے نیں،
اِک دِن کیہ ہویا
اچیتی دُھم گئی اے سبھنیں جائیں
شہر تے حملہ ہوون والا اے،
سکول لگّا ہویا اے
اسیں سارے جماتی پڑھنے آں پئے
بندی سَردی نِیجھ لا کے،
ساہمنے پَوڑیاں توں
اِک اِک کر کے لنگھے نیں چار جوان جنے
مُسلم لیگی نیشنل گارڈاں دِیاں
ہریاں وردیاں پائی ڈنڈے پھڑ کے
ہیڈ ماسٹر اختر احسن صاحب دے
دفتر ول گئے نیں،
مولوی محمد دِین اکدم پڑھائی چھڈ کے آہندے نیں:
اوئے اُٹھو، دوڑ جاؤ گھرو گھریں
میں تے گوانڈھی یار مِیرُو
ہتھ پھڑ نس پئے آں
جیویں مِیرُو دا ڈھنگ اے
اپنے محلے اپڑ کُوکیا اے:
''اوئے لڑائی ہو پئی جے''
کِسے پاسیوں کوئی گل ہندو مسلمان دی
نہیں کیتی کِسے،
گھر اپڑیاں میں،
دس باراں جنے حویلی دے بُوہے اگے کھلوتے نیں
پر رَولا کوئی نہیں، نہ چِنتا
اِکدم ہاسا کِھنڈ گیا اے:
''واہ جی واہ،
اج چنگا مخول بنیا اے''
اسیں اگلے دیہاڑے مُڑ سکُولے آں
ہس مِلنے آں اِکدُوجے نُوں روز ہار،
اگلے ہفتے چھیوِیں چڑھ گئے آں
چار ہوئے نیں فیل
دو ہندو دو مُسلمان،
میں سوچناں چارے وِچارے غریب سن
تے اوہناں نال اساڈا اُٹھن بہن وی بَوہتا نہیں سی
بُوہتا تھوڑا کیہ
اصلوں ہے ای نہیں سی