فرید بھنڈار

''ایہہ سَگھو ملنگنی کون اے بھاء شپیا

جِتھے کھلوتے ہوون دو جی

لنگھدی نچ گل کر جاندی اے

جان پچھان ہے تہاڈی لگدائے''

''اوئے بُرجُو تینوں وی جاندی او

کیڈا لمّا ہور توں ہونائے

سارا پتہ سو کیہنے تیرے سِر چڑھنائے لہنائے

جانُو اے سبھ دی

کون کوئی جو ہوئی''

''بھاء ایہہ آوندی کِتھوں اے''

''جِنّے مُونہہ نی اونیاں گلاں 

بھیتی جو ہویا ہر کوئی ہر دا اپنے سوا

'پِچھوں پہاڑ دی اے، کوئی آہندائے

ٹپری واسن کوئی تھل دی دَسدائے

'نہیں، صُغرا جمی سی پِنڈ چمانے گھر ترکھانے'

'نہ جی، سگھر جات دی جٹی جے راجپوتانے دی

ذرا وڈیری ہوئی

گھر چھڈ نِکل گئی

دیسوں دیس پِھری'،

کیہنوں کِتھے مِلی اے بُرجُو

کیہ پڑھیا کیہ سِکھیا بُھلایا

کِسے نوں سار نہیوں 

مینوں تے اینا پتہ اے

کم سارے کردی او

ہل واہندی پُھٹی چُندی نالے اُندی او

رہندی کِتے نہیں، ویاہ کرایا نہ گھر پایا

جد آؤندی اے مِیئیں گنڈوئے نوں مِلدی اے جَھٹ کھلو

یا ماسی سرگھی نوں 

ایہدے نال گل تُرت مُکاوندا ای میاں گنڈویا ساڈا''

''گل کیہ کردے نیں بھاء''

''نہ کدے پُچھیا ای میں نہ اوہناں دسیا ای،

ٹکر جاندا ای سائیں رکّھا وی

کھڑے کھڑے ہل نچدے گوڑھیاں پاوندے نیں''

''شاعر اے ناچی اے بھاء شپیا؟''

''اوہدی سُنیں جے بُرج مناریا

انت لمان دا اپنی پا لئیں''

''نچدا مگر نہ ٹُر جاواں بھاء''

''بُرج دے لاؤڈ سپیکر لاہویں 

''اپنی تھاویں کھلوتا ہل نچ گا سناویں سانوں 

ڈَھل نِواناں وگ سمندر ہوون دی''